از زمان آغاز به کار، فرنچایز Mafia به طور مداوم در طول دهه ها پیشرفت کرده است – نسخه اصلی در دهه 1930 تنظیم شده است، دنباله آن در دهه های 40 و 50 اتفاق می افتد و Mafia III در اواخر دهه 60 آشکار می شود. اگر قدم بعدی قرار بود دهه های 70 یا 80 – یا هر دو – باشد، من قطعاً برای آن آماده بودم. توطئه های کازینو، جعبه های دیسکو، قرض گرفتن چاقوهای بزرگ آشپزخانه از مادر مارتین اسکورسیزی در نیمه های شب – هر چه که بود، من آماده بودم. با این حال، به جای نزدیک شدن به پایان قرن بیستم، Mafia: The Old Country ما را به ابتدای کار باز می گرداند. و نه فقط ابتدای قرن، بلکه به دوران شکل گیری خود مافیا. The Old Country که بخشی درام اوباش و بخشی وسترن است، ممکن است از نظر ظاهری یک ماجراجویی اکشن سوم شخص بی خطر و معمولی باشد، اما یک اثر دمدمی مزاج و جذاب است که از محیط غیرعادی خود استفاده زیادی می کند و سرشار از فضای مدرسه قدیمی است به طوری که می توانید تقریباً بوی گوجه فرنگی های آفتاب خشک را استشمام کنید.
پس از آزمایش یک ساختار جهان باز بازتر در Mafia III بحث برانگیز، Mafia: The Old Country به فرمت Mafia اصلی و Mafia II باز می گردد. یعنی خطی و به شدت داستان محور است، و جهان باز تا حد زیادی فقط پس زمینه ای زنده برای عبور بین اهداف و در طول برخی از ماموریت ها است. این همیشه برای سری Mafia به خوبی کار کرده است، و The Old Country نیز از این قاعده مستثنی نیست.
این رویکرد به The Old Country حس موثری از مکان و مقیاس می دهد – شما را در یک حومه سیسیلی غنی و تداعی کننده غوطه ور می کند – اما بدون تورم. این یک نقشه بسیار دقیق، متنوع و متقاعد کننده است، اما هیچ برج برای بالا رفتن یا نمادهای بیهوده برای بازدید و پاکسازی وجود ندارد. توجه شما به سادگی به داستان و فقط داستان معطوف است. من به عنوان یک فرد مجرد که این نوع چیزها را به خاطر داستان، فضا و سبک آن می بلعد، به سرعت قلاب شدم. اگر از آن دسته افرادی هستید که ممکن است وسوسه شوید از گزینه زبان سیسیلی در کنار زیرنویس به زبان دلخواه خود استفاده کنید، در جای درستی قرار دارید. اگر از آن دسته افرادی هستید که در صحنه های کوتاه پلک می زنید و هوس می کنید فرصت بعدی خود را برای سیلی زدن به شهروندان Steelport با یک دیلدوی بنفش غول پیکر تجربه کنید، ممکن است فرنچایز Mafia سرعت شما نباشد.
خانواده از هم می پاشد
The Old Country که از سال 1904 شروع می شود، تاریخچه زندگی انزو فاوارای جوان سیسیلی را ترسیم می کند، که از یک زندگی سخت در معادن خطرناک گوگرد منطقه – که توسط خانواده جنایتکار بی رحم Spadaro اداره می شود – فرار می کند تا خود را در حال کار برای رقبای محلی آنها، خانواده Torrisi پیدا کند. داستان ضربات آشنای زیادی می زند و همه مظنونین معمول در اینجا هستند. مربی عادل و مهربان، و بهترین دوست وفادار با عادت آزمایش صبر اطرافیانش. دان جدی و قدرتمند و مشاور بدبین او. رئیس رقیب لزج و خائن و عشق ممنوعه. ارتباطات منظمی نیز با بازی های موجود در این سری وجود دارد، برای طرفدارانی که توجه زیادی می کنند.
بنابراین بله، این یک حماسه 13 ساعته نسبتاً آشنا و قابل پیش بینی برای هر کسی است که سطح سواد اولیه ای در فیلم های گانگستری دارد، اما نویسندگی قوی است، و اجراهای صدا قوی تر هستند. برجسته ترین آنها احتمالاً خود دان توریزی است، که بازیگر صدای انگلیسی او، جانی سانتیاگو، با شدت خاموش و گرفته که به همان اندازه که یک مرد در موقعیت خود نیاز دارد، به طور معتبری ترسناک است، تزریق می کند. او صفحه نمایش را مانند مردی تعقیب می کند که مردانی که برای امرار معاش می کشند در واقع از او دستور می گیرند.
اکشن سوم شخص نیز آشنا است، زیرا The Old Country مانند هر تیرانداز پوششی معمولی از دهه گذشته یا بیشتر بازی می کند. این در Mafia: Definitive Edition در سال 2020 صادق بود، و دوباره در اینجا نیز صادق است، البته با طعم غرب وحشی به لطف زرادخانه خاص دوران (مانند رولورها، تکرار کننده ها و تفنگ های ساچمه ای مختلف) و این واقعیت که تیراندازی ها گاهی اوقات سوار بر اسب رخ می دهند، و/یا در برابر افرادی که به نظر می رسد پس از یک روز کامل تلاش برای اینکه کلینت ایستوود باحال به نظر برسد، از صحنه فیلم سرجیو لئونه به خانه آمده اند.
حتی بدون درگیر شدن بیش از حد با سیستم مهره های تسبیح آن برای علاقه مندی های جزئی به مبارزه (که من به طور مرتب فراموش می کردم)، با کنترل های هدف گیری پیش فرض و نرم قفل کننده یک چالش بزرگ نیست. با این حال، من این نوع بازی ها را انجام نمی دهم تا به طور بی امان مجازات شوم. برخی از دشمنان پشت اشیاء و دیوارهای بزرگ سنگر می گیرند و برخی دیگر با وقار به سمت شما قدم می زنند تا از چکمه های خود منفجر شوند. هوش مصنوعی همیشه تیز نیست (و قطعاً کمی ناجور است که خودتان را کاملاً محاصره شده ببینید اما همچنان وقت داشته باشید که بایستید و بی دست و پا به مردی شلیک کنید که شما را در محدوده خالی مرده به حق داشت) اما تیراندازی ها با این وجود قابل سرویس دهی هستند.
مخفی کاری The Old Country نیز کتاب قوانین را بازنویسی نمی کند، اما در کل اکشن را تقویت می کند. مخفی کاری گاهی اوقات توسط طراحی ماموریت در دست مورد نیاز است، اما در موارد دیگر به عنوان یک گزینه در دسترس است. برخوردهای متعددی در طول وجود دارد که محیط هایی برای ما چیده شده اند تا بتوانیم دزدکی حرکت کنیم و همه دشمنان را یکی یکی انتخاب کنیم، اما همچنین به طور یکپارچه به میزبانی یک مبارزه مسلحانه آشکار تغییر کنیم اگر آن را خراب کنید و دیده شوید.
می توانید سکه و بطری برای پرت کردن حواس پرتاب کنید، اما متاسفانه فقط برخی از بطری ها (یعنی آنهایی که به طور تصادفی برجسته شده اند). همیشه کمی یک برهم زننده غوطه وری است وقتی سطوح با وسایل نامنظم تزئین می شوند. من ترجیح می دهم فقط بتوانم هر بطری را بردارم. در صورت عدم موفقیت، فقط بطری هایی را که نمی توانیم در طول ماموریت ها برداریم حذف کنید. به طور حیاتی، شما می توانید اجساد را بردارید و جابه جا کنید و جعبه هایی برای پنهان کردن آنها وجود دارد. مخفی کاری نسبتاً استاندارد است، اما با حواس پرتی ها و پنهان کردن بدن، واقعاً مانند یک سیستم مخفی کاری مناسب به نظر می رسد و نه یک فکر بعدی متصل شده.
انزو می تواند به طور موقت دشمنان نزدیک را در محیط برجسته کند، که اساساً یک ابرقدرت است که به عنوان غرایز بی عیب و نقص او از آن رد می شود (احتمالاً می توانست به طور منطقی تری در طول معرفی زیرزمینی به عنوان نوعی توانایی ذاتی که پس از گذراندن بخش عمده ای از دوران کودکی خود در یک معدن گوگرد تاریک تقویت کرد، معرفی شود، اما مهم نیست). به هر حال، هنگامی که احساس کردید دشمنان شما کجا هستند و به کدام سمت می روند، تنها چیزی که باقی می ماند این است که دزدکی حرکت کنید، آنها را بگیرید و یا دکمه را بزنید تا آنها را خفه کنید یا روی حمله چاقوی خود ضربه بزنید تا روند کار سرعت یابد. با این حال، من در واقع به ندرت از دومی استفاده می کردم. نه به این دلیل که احساس ترحم می کردم، بلکه به این دلیل که ضربه زدن به قربانیان یک بلوک “دوام” از چاقوی شما را می گیرد (که اگر و زمانی که “تمام شود” از سنگ سمباده تیز می شود… ضربه). این یک بازی برهم زن نیست، اما من واقعاً به این ایده علاقه ای ندارم که نتوانم یک نفر را چاقو بزنم صرفاً به این دلیل که چاقوی من بلافاصله به اندازه کافی تیز نیست که پس از کشتن چند نفر از رفقایش این کار را انجام دهد (و سنگ های سمباده یک ماده مصرفی بود که من همیشه نداشتم).
من عمدتاً فقط دشمنانم را خفه می کردم تا از این مشکل اجتناب کنم، اما به نظر می رسد یک سیستم کمی غیر ضروری است – به ویژه هنگامی که نگرانی های مربوط به دوام در طول مبارزات جدید چاقویی یک به یک The Old Country ناپدید می شوند.
این مبارزات چاقویی اساساً برخوردهای رئیس هستند که به عنوان یک رویارویی یک به یک با یک مرد دیگر ارائه می شوند. آنها خارج از گیم پلی اکشن سوم شخص منظم رخ می دهند و شما تا زمانی که نتیجه ای حاصل نشود (یا حریف شما به طور اسکریپتی فرار نکند) در این نبردها قفل می شوید. حملات، دفع ها و جاخالی دادن ها در مبارزات چاقویی فقط مخصوص این حالت هستند. آنها زرق و برق دار و خونین هستند، اما بیشتر اوقات من فقط احساس می کردم که به سادگی جاخالی می دهم و راه خود را به سمت یک صحنه کوتاه می برم، جایی که یک عارضه بیشتر یا یک تغییر در شتاب رخ می دهد. گاهی اوقات انیمیشنی را فعال می کنید که شما را برای مدتی به یک تماشاگر تبدیل می کند، سپس نوار سلامت انزو دوباره شارژ می شود در حالی که نوار سلامت دشمن شما اینطور نیست. مطمئن نیستم فکرش چه بود. مبارزات چاقویی باحال به نظر می رسند و شبیه هیچ چیز دیگری در این مجموعه نیستند، اما گاهی اوقات کمی کم اهمیت به نظر می رسند.
Red Dead Redenzione
The Old Country به عنوان یک ماجراجویی خطی، اعتراف می کند که دامنه ای مشابه Western های تعریف کننده ژانر Rockstar ندارد – اما قطعاً از نظر لحن و فضا مجاور آنها است. یک تفاخر انکارناپذیر خاص وجود دارد که با سوار شدن به شهر بر روی اسب می آید (و در سمت اشتباه قانون)، و The Old Country این را با اثربخشی مشابه سری Red Dead ثبت می کند.
فضای اوایل دهه 1900 نه تنها نورافکن را بر روزهای اولیه مافیای سیسیل می اندازد، بلکه پنجره ای به دوران ادواردین اتومبیل ها نیز هست – زمانی که خودروها به عنوان روش اصلی حمل و نقل شروع به رقابت با اسب ها کردند. توسعه دهنده Hangar 13 کار فوق العاده ای را در این بخش انجام داده است، به ویژه با صدا.
این بازی های اکشن/رانندگی جهان باز غیر GTA را رتبه بندی کنید
این خودروهای 120 ساله دارای موتورهای ابتدایی، درایوهای زنجیره ای زوزه کشنده و کابین های باز بدون صداگیری هستند، و The Old Country صدای خام و پر سر و صدای آنها را به طور بی عیب و نقصی ثبت کرده است. قطعاً نمی توان دست کم گرفت که چقدر غنا به رانندگی در اطراف نقشه اضافه می کند. این فقط صداهای موتور نیست. هنگامی که یک گرامافون به یک سفر ماشینی مستی آورده می شود، حتماً گوش دهید که وقتی در خارج از جاده به این طرف و آن طرف می روید، چگونه بدرفتاری می کند. در اینجا ملاحظات زیادی وجود دارد و من به آن احترام می گذارم.
بله، یک ماموریت مسابقه وجود دارد – اما برای تمسخر کسانی که هنوز توسط رویداد مسابقه ای بدنام در Mafia اصلی تسخیر شده اند، در اینجا قرار داده نشده است. سیسیل خانه Targa Florio بود – که در سال 1906 تأسیس شد و یکی از قدیمی ترین رویدادهای اتومبیلرانی در جهان است – بنابراین در زمینه مناسب کاملاً منطقی است.
هجو The Old Country از این مسابقه متاسفانه بسیار کوتاه است – در کمتر از هفت دقیقه به پایان می رسد – اما یکی از به یاد ماندنی ترین و هیجان انگیزترین ماموریت ها است. قطعاً باعث شد که من آرزو کنم انزو می توانست روابط خود را با Cosa Nostra قطع کند و تمام وقت در اطراف اروپا مسابقه دهد. نمی دانم چه چیزی خطرناک تر است: خیانت به سوگند خود به خانواده یا تلاش برای رام کردن موتور هواپیمایی که چهار لاستیک و یک فرمان به آن بسته شده است.
با این حال، در مورد موتورها، باید توجه داشت که The Old Country مجموعه Mafia را از موتور اختصاصی قبلی خود به Unreal Engine 5 منتقل می کند. از دیدگاه من، این تأثیر به طور چشمگیری عمیق نیست – Mafia: Definitive Edition در سال 2020 همچنان یک بازی خوش تیپ باقی می ماند و The Old Country نیز چنین است. چیزی که می توانم بگویم این است که من هیچ یک از اشکالات جزئی را که در طول اولین بازی خود از Mafia: Definitive Edition رخ داد، تجربه نکرده ام و مجبور نبوده ام نقاط بازرسی را مجدداً راه اندازی کنم تا بر یک ایراد غیرمنتظره غلبه کنم (یا از نقشه سقوط کنم) – حداقل در رایانه شخصی، زیرا قبل از راه اندازی به نسخه های کنسول دسترسی نداشتیم، بنابراین باید منتظر بمانیم و ببینیم آنها چگونه اجرا می شوند. اما خارج از لرزش های گاه به گاه نرخ فریم و برخی از پاپ این های سبک، زمان من با The Old Country کاملاً قوی بوده است.
اگرچه، شاید نه به اندازه آرایه باورنکردنی از غذا و محصولات به نمایش درآمده در سراسر. بازی ها به ندرت من را اینقدر گرسنه می کنند. یک بازی ممکن است هرگز من را اینقدر گرسنه نکرده باشد. من هوس کانولی و کیک دارم. من در حال کنکاش در دستور العمل های توپ آرانچینی هستم. من در حال بررسی یک باغ سبزیجات برای پرورش انواع گوجه فرنگی هستم که نمی توانم پیدا کنم.
من رسماً به پدرم تبدیل شده ام و The Old Country بازی ای است که این کار را انجام داد.
دیدگاهتان را بنویسید