تا آنجا که به تصورات اولیه بازی مربوط می شود، یک اسپین آف بی نهایت از Persona 5 تصوری بسیار عالی می نماید. چه چیزی در مورد نبردهای نوبتی نقش آفرینی، شخصیت های منفی بغرنج و انبوهی از مراودات اجتماعی مجلل وجود ندارد که نپسندید؟ وارد جدیدترین اضافه شده ی ژانر محور Atlus به این کلکسیون، Persona5: The Phantom X شوید، یک ماجراجویی gacha-fied که همه مختصات برجسته منبع اولیه ی نمادین خویش را دارد، از کات سین های متحرک فاخر گرفته تا لحظات شگفت انگیز و به یادماندنی. اشکال چیست؟ صرفا فراوانی ارزهای سردرگم کننده برای کلنجار رفتن و یک گردش گیم پلی سخت و طاقت فرسا پس از رهایی از ابتدای بازی جذاب. مایه ی شرمساری است، زیرا اگر از چمدان های gacha که پیوسته در کمین هستند چشم پوشی کنید، The Phantom X تقلیدی عالی است. اما پس از 35 ساعت، جذابیت های آن در نتیجه ی این چارچوب بیش از اندازه کمرنگ شده است و تقلیدی چاپلوسانه اما عمیقا مصالحه شده از Persona 5 را به جا می گذارد.
The Phantom X شاید یک اسپین آف Persona 5 باشد، اما این به آن معنا نیست که شما در نقش جوکر و دار و دسته اش بازی خواهید کرد. در عوض، شما Nagisa Kamisiro را (اگرچه کماکان می توانید نام خود را انتخاب کنید) در یک نسخه گاه شمار جایگزین از داستان Persona 5 مجسم می کنید. کامیشیرو، یک دانشجوی ظاهرا معمولی، وقتی یک بوف شایان ستایش به اسم لوفل از او می خواهد تا با بدبختی و ناامیدی که دنیا را فرا گرفته است مبارزه کند و در برابر یاس عظیمی که قلب مردم را در بر گرفته است، مقابله کند، زندگیش تغییر می کند. کامیشیرو که نمی تواند امتناع کند، یاد می گیرد که از Persona درونی خود بهره ببرد و برای پاکسازی ناخودآگاه جمعی، هیولا به هیولا، به عالم سایه ها سفر می کند. مانند کامیشیرو، توکیویی های بیشتری برای ملاقات و بیدار کردن با پیشرفت شما وجود دارد، که قوس هر شخصیت جدید به نیکی در داستان اصلی جای گرفته است. اگر Persona 5 را بازی کرده اید، به سرعت متوجه خواهید شد که The Phantom X از فرمول آن به طور کامل پیروی می کند.
برای ستیز با شرارت ذکر شده، شما بین شماری از محله های توکیو که به زیبایی بازسازی شده اند و Metaverse لبریز از هیولا جابجا خواهید شد – اگرچه آنچه شما در هر مکان انجام می دهید اکنون به جای یک تقویم سفت و سخت که همواره به جلو می رود، با منابع مختلف دارای محدودیت زمانی یا پولی محدود شده است. به عنوان دزدان شبح، شما موجودات شیطانی را بیرون می کشید و در ذهن آنها نفوذ می کنید در حالیکه یاد می گیرید بر مبارزات نوبتی علامت تجاری این کلکسیون که حول محور ضعف های عنصری است، مسلط شوید. و از آنجایی که کامیشیرو یک نوجوان است، می بایست بین تحصیل، کار پاره وقت و زندگی اجتماعی نیز تعادل ایجاد کند. The Phantom X با همه مشتقات عیان خود، برای ایجاد ایده های تازه یا تهییج فوری در سایه یک شاهکار تقریبا یک دهه ای تلاش می کند، اما دست کم موفق می شود فرمول Persona را به خوبی شبیه سازی کند و این برای برخی کافی خواهد بود.
مهم نیست که مکانیک اصلی گیم پلی چقدر آشنا بنظر می رسد، هنرپیشه های گوناگونی از شخصیت های پشتیبان، سبکی و صمیمیت مورد نیاز را به جهان پیشکش می کنند. من عاشق اندرسون، یک موش صحرایی کلوپ با قلبی از طلا، یائولینگ لی، یک دانشجوی تبادلی پرانرژی که با تحصیلاتش دست و پنجه نرم می کند، پرستاری محتاط به اسم مینامی میتاشیتا و بسیاری دیگر شده ام. با صداپیشگی پرانرژی برای پشتیبانی از دیالوگ های احساسی و اغلب طنزآمیز آنها، عیان است که کوششی برای القای حس خود به NPCها انجام شده است و مشابه Persona 5، هرچه زمان بیشتری را صرف آنها کنید، می توانید داستان های صمیمانه آنها را بیشتر کشف کنید.
یاری به مردم محلی فقط به شما خطوط داستانی آبدار را پاداش نمی دهد، بلکه می تواند منجر به مزایایی در ستیز و کارهای روزمره نیز بشود. به عنوان مثال، اگر تصمیم بگیرید به کمک به یائولینگ لی برای سازگاری با زندگی نوینش در ژاپن ادامه دهید، دستورالعمل های کلیدی را یاد خواهید گرفت که می توانید برای تقویت آمار خود در نبرد، بپزید. از طرف دیگر، تکمیل ماموریت های جانبی کوچک برای شخصیت هایی مانند مینامی به شما ارزهای ارتقا و آیتم های ویژه برای خانه خود پاداش می دهد. این مراودات اجتماعی همچنین تنوع کارهای روزمره کامیشیرو را گسترش می دهد و گزینه های سفارشی مانند ورزش در کلوپ در کنار چرخ و فلک فعالیت های معمولی، مانند مطالعه برای مدرسه در کافه های محلی، کار در Konbini برای پول نقد، یا خرید بذرهایی که می توانید در باغ خود در خانه بکارید را پیشکش می دهد. نحوه گذراندن وقت شما نیز به آمار اجتماعی شما (شجاعت، دانش، مهارت، مهربانی و جذابیت) تغذیه می شود، که می تواند بر میزان صمیمیتی که می توانید با NPCهای خاص داشته باشید و همچنین چه آیتم هایی برای خرید در فروشگاه های محلی در دسترس هستند، تاثیر بگذارد. ترکیب سالم تلاش های اجتماعی و وظایف انفرادی به خوبی به یکدیگر تغذیه می شود و سیستمی قابل دسترس ایجاد می کند که زندگی آرام اولیه کامیشیرو را غنی می کند (در حالیکه مهارت های او را در این فرآیند تقویت می کند).
برخلاف Persona 5، نحوه گذراندن وقت خود در The Phantom X توسط امتیازات اکشن قابل بازیابی به جای یک برنامه روزانه محدود اداره می شود. این به آن معنا است که شما واقعا مجبور نیستید نگران گذراندن وقت با یک NPC یا دیگری باشید، زیرا می توانید صبر کنید تا آن امتیازات به طور طبیعی دوباره جمع شوند و هیچ کدام را از دست ندهید. من می توانم قدر این را بدانم که این سیستم بسیار بخشنده تر از ساختار سفت و سختی است که مجموعه Persona به آن معروف است. با این وجود، بدون آن فشار زمانی بسیار مهم، The Phantom X نمی تواند به این نکته دست یابد که این تصمیمات چقدر می توانند و می بایست عمیق باشند. این در زمینه تنظیمات Gacha منطقی است، اما این رویکرد آزادانه، تغییر بین NPCها را کمی بیش از حد آسان می کند بدون اینکه به طور کامل در داستان پس زمینه به خوبی نوشته شده آنها سرمایه گذاری کنید و در نظر بگیرید که اگر آنها را به جای شخصیتی دیگر انتخاب کنید، چگونه می توانند به شما کمک کنند.
مطمئنا همه چیز صرفا کارها و آشنایان نیست، و هنگامی که بازی کردن در بالای زمین را تمام کردید، در نهایت به ماموریت های رزمی می روید که می توانید هر زمان از برنامه Metaverse واقع در تلفن کامیشیرو آنها را آغاز کنید. مشابه سیستمی که برای اداره فعالیت های اجتماعی استفاده می شود، زمان شما در نبرد تا حدی توسط یک ارز خود تجدید شونده، این بار با نام استقامت، اداره می شود. و همانطور که می جنگید، می بایست آن را خرج کنید تا پاداش بگیرید. The Phantom X سیستم مبارزه خود را بر اساس Persona 5 قرار می دهد، به این معنی که نوبتی است با عناصر واکنشی جذاب مانند زنجیره زدن One Mores برای کارآمدتر بودن. وقتی به یک آدم بد می رسید، اعضای گروه خود را یک به یک مرور می کنید و بین حملات غوغا، حملات از راه دور و توانایی های ویژه Persona انتخاب می کنید. مشابه Pokémon، دشمنانی که با آنها روبرو می شوید و Personasهایی که مستقر می کنید، همگی دارای نقاط قوت و ضعف عنصری (مانند آتش یا یخ) هستند که می توانند برای آسیب اضافی مورد استفاده قرار گیرند.
این یک سیستم آزمایش شده و اثبات شده با تنوع کافی در مجموعه حرکات خود است تا نبردها را تازه نگه دارد، و حتی اگر از آن خسته شده اید، طراحی های دشمن تحریک کننده تخیل وزن خوبی را در طول آن می کشند. با این حال، آنچه مبارزه Persona را واقعا منحصر به فرد می کند، طراحی جسورانه رابط کاربری و تم های نبرد افسانه ای این کلکسیون است که در اینجا با عشق بازسازی شده اند. به شما قول می دهم، مهم نیست چند بار قبلا Last Surprise Persona 5 را شنیده اید، هرگز قدیمی نمی شود.
متاسفانه، هیچ مقدار مهارت آوازی از خواننده Lyn Inaizumi یا دیالوگ درون نگر، مجموعه قابل توجهی از سیستم ها و ارزهای gacha را که می بایست در The Phantom X متعادل کنید، جبران نمی کند. در 20 ساعت اول، موانع زیادی در راه پیشرفت وجود ندارد و به شما این امکان را می دهد که با سهولت نسبی، بدمن ها را پاکسازی کنید و بین داستان های اصلی و جانبی بپرید. با این حال، به طور اجتناب ناپذیری، با عمیق تر شدن، موانع سطح تصویر واضح تری از آنچه که پیشرفت در واقع در دراز مدت احساس می شود، ترسیم می کنند. هنگامی که از ماموریت های جانبی و محتوای داستان اصلی برای سوخت رسانی به صعود خود (که می تواند به سرعت اتفاق بیفتد) خارج شدید، بهترین راه بعدی برای کسب XP مورد نیاز برای باز کردن قفل بیشتر، انجام نبردهای تصادفی در Metaverse است… اما برای انجام این کار، می بایست استقامت را خرج کنید. اگر استقامت ندارید، دو انتخاب دارید: مکمل های تقویت کننده را با پول واقعی خریداری کنید یا مدت زمان دردناکی صبر کنید تا خود به خود دوباره بارگیری شود. من مخالف نیستم که مواد را خرد کنم، به خصوص وقتی که مبارزات The Phantom X بسیار لذیذ و داستان های پیوست شده قانع کننده هستند. این بیشتر به این دلیل است که این نتیجه گیری به شکل کارت اعتباری مانعی کاملا پیش بینی شده اما کاملا ناامیدکننده برای برخورد بود. یادآوری اینکه می توانم هر چند دقیقه یک بار از طریق پنجره های بازشو فروشگاه درون بازی پرداخت کنم، به خصوص دردناک بود.
خوشبختانه، همه سیستم های Gacha در The Phantom X آنقدر ناامید کننده نیستند. در حالیکه شخصیت ها و Personasهایی وجود دارند که می توانید از طریق داستان قفل آنها را باز کنید، سریع ترین راه برای تقویت تیم خود این است که در منوی قراردادهای خوش شانسی شرکت کنید. در راستای اکثر بازی های Gacha دیگر در بازار، می توانید ارزهایی را که برای کشیدن نیاز دارید با خرد کردن به دست آورید، یا راه میانبر را طی کنید و برای دریافت یک تقویت فوری پول بپردازید. خوشبختانه، زیاد طول نکشید که ارز Gacha را که به سختی به دست آورده بودم سرمایه گذاری کنم و Ann Takamaki مورد علاقه Persona 5 خود را بدون نیاز به دست بردن به کیف پولم باز کنم. تعداد زیادی از شخصیت های جدید از طریق این سیستم معرفی می شوند و طراحی های چشمگیر شخصیت Shigenori Soejima دست از کار نمی کشند، که تا حدودی معامله را شیرین می کند. در حالیکه من تمام فرزندان Gacha خود را به طور یکسان دوست دارم، به ویژه عاشق Kotone Montagne با موهای یخی بودم که سبک بصری او جایی بین Joan of Arc و Swan Lake قرار داشت.
به غیر از گنجاندن ارزهای ممتاز، شاید بزرگترین گلایه من از The Phantom X تا کنون این است که بیشتر شبیه به یک بازتاب وهم آور از Persona 5 است، تا یک برداشت منحصر به فرد از داستان تثبیت شده آن. اسپین آف های دیگر مانند Persona 5 Tactica یا Persona 5 Strikers مانند اضافات قوی به این کلکسیون هستند که از زاویه ای متفاوت به آن می رسند یا آن را گسترش می دهند، در حالیکه The Phantom X بیشتر یک تقلید به خوبی اجرا شده است. اینطور نیست که من خسته شده باشم، زیرا من کاملا از مبارزه آن لذت برده ام و با طیف گسترده ای از شخصیت های عجیب و غریبی که ملاقات کرده ام آشنا شده ام. به علاوه، 35 ساعت ماموریتی که تا کنون بازی کرده ام، به خوبی نوشته شده اند، به طور مناسب تکان دهنده هستند و به خوبی موفق می شوند شرورها را به عنوان روح های پیچیده و شکسته به تصویر بکشند. اما برداشت “دوباره کاری” The Phantom X از داستان دزدان شبح، تجربه ای جدید به اندازه کافی نیست که بتواند مقدار زمانی (یا احتمالا پولی) را که برای دیدن آن تا پایان طولانی آن نیاز دارم (جزئیات خاصی از آن هنوز حتی فاش نشده است) توجیه کند – به خصوص زمانی که Persona 5 و پیشینیان آن به راحتی در دسترس هستند و بسیار دقیق تر و جذاب تر به نظر می رسند.
دیدگاهتان را بنویسید