نقد و بررسی OFF

به باور من، ترسناک‌ترین بخش‌های یک بازی، جامپ‌اسکرها یا هیولاهای ترسناکی که در پی شما هستند نیستند، بلکه یک فضای تسخیرشده یا حس مداوم ترس و اضطراب است – حس اینکه چیزی کمی غیرعادی است. سال‌هاست که از بازی کالت کلاسیک OFF محصول سال ۲۰۰۸، یک بازی RPG Maker (۲۰۰۳) از استودیوی Mortis Ghost، به خاطر به‌کارگیری سبک هنری لو-فای خود برای ایجاد یک حس قوی از وحشت و دلشوره و آشکارسازی چیزهایی که واقعاً ترسناک هستند، قدردانی کرده‌ام. این نسخه ریمستر رسمی در سال ۲۰۲۵، به عنوان یک بازی کوچک که تنها از طریق ترجمه غیررسمی هواداران در سال ۲۰۱۱ به زبان انگلیسی در دسترس بود، از اهمیت بالایی برخوردار است تا یک بازی نقش‌آفرینی تأثیرگذار به سبک رترو را حفظ کند، به خصوص با توجه به میزان وفاداری آن به نسخه اصلی. از بعضی جهات، آن‌طور که انتظار داشتم خوب از آب درنیامده است (تا حدودی به این دلیل که بازی‌های فوق‌العاده زیادی را که از آن الهام گرفته‌اند، در طول این سال‌ها تجربه کرده‌ام)، اما ترکیب جنون‌آمیز با یک داستان عمیقاً آزاردهنده در OFF، امتحان خود را پس داده است.

OFF از آن دسته بازی‌هایی است که محدودیت‌هایش، بخشی از نقاط قوت آن به شمار می‌روند. رنگ و نبود آن برای تغییر حس و حال دنیای بازی به شیوه‌های دلهره‌آوری با پیشروی شما استفاده می‌شود. طراحی دستی و طرح‌مانند شخصیت‌ها، ظاهری آشفته به دشمنان می‌بخشد که مکمل دنیای متروک و نامتعادل آن‌هاست. و هنر پیکسلی کم‌فناوری یک ابزار قدرتمند برای ایجاد فضایی شوم است و به تخیل شما اجازه می‌دهد تا یک ترس روان‌شناختی اساسی را کشف کند. این‌ها برخی از ویژگی‌های برجسته OFF هستند و همچنان با آشکار شدن حقایق ناراحت‌کننده آن، مؤثر باقی می‌مانند.

شما نقش The Batter را بر عهده دارید، مردی با لباس بیسبال و مسلح به یک چوب بیسبال، آماده برای ضربه زدن به توپ، و شما در یک مأموریت هستید تا دنیای پادآرمانی را از ارواح شیطانی “پاکسازی” کنید. بدون توضیح زیاد، یک گربه کابوس‌وار به نام The Judge با لحنی فیلسوفانه با شما صحبت می‌کند تا در مورد چگونگی واکنش شما به تصمیماتتان تعمق کند. به جز یک لحظه خاص، هیچ انتخابی برای انجام دادن وجود ندارد، اما این زمینه جذابی برای داستانی است که از طریق کارهایی که باید انجام دهید، آشکار می‌شود. من، به عنوان بازیکن، به طور فزاینده‌ای نسبت به مسیری که همه‌چیز در حال پیشروی بود، احساس ناخوشایندی داشتم – اما برای The Batter، این فقط یک حضور دیگر در زمین بازی است. این تضاد هنوز کاملاً مؤثر است، و OFF این تمایز را در شکستن دیوار چهارم از همان ابتدا آشکار می‌کند.

این یک بازی نسبتاً کوتاه است که اتمام آن حدود هفت تا هشت ساعت طول می‌کشد، از جمله شکست دادن باس‌های مخفی، که چند مورد جدید نیز در بین آن‌ها وجود دارد. جهان از پنج منطقه تشکیل شده است که برخی از آن‌ها نشان‌دهنده تولید صنعتی هستند که در آن کارگران توسط چهره‌های مستبد تا سرحد مرگ خرد می‌شوند. پلاستیک مایع دریاهای آن را تشکیل می‌دهد، گوشت و فلز به طور بی‌وقفه برداشت می‌شوند، و معادن شکر بدترین بخش‌های جامعه آن را نمایان می‌کنند. چند سکانس گفتگو از طرح‌های مبهمی شبیه کتاب‌های درسی قدیمی استفاده می‌کنند، و آیتم‌هایی که در محیط بررسی می‌کنید، به دنیاسازی مرموز آن کمک می‌کنند. با این حال، بیشتر اوقات، این روش غیرمعمول صحبت کردن شخصیت‌ها با شما و پذیرش بی‌چون‌وچرای هستی خودشان است که با دیدن عواقب مأموریت شما، آزاردهنده‌تر می‌شود.

نقد و بررسی OFF – اسکرین شات ها

کاوش به پازل‌های ابتدایی منتهی می‌شود که اغلب مستلزم این هستند که شما به سرنخ‌های جاسازی‌شده در محیط، تغییرات اندکی غیرعادی در جهان – کدهای مخفی‌شده در متون ظاهراً بی‌معنی، اعدادی که روی دیوار نوشته شده‌اند و شما را در پازل‌های تعویض‌کردنی راهنمایی می‌کنند، یا مسیریابی مجموعه‌ای از اتاق‌ها که منطق مرسوم را به چالش می‌کشند – توجه بیشتری نشان دهید. من شخصاً این چیزها را فوق‌العاده جذاب نمی‌دانم، اما زیرمتن سورئالیستی پنهان در آن‌ها به ماهیت وهم‌آور آن می‌افزاید.

ترکیبی از نبردهای تصادفی و NPCهایی که در جهان بازی پرسه می‌زنند، به شکل‌گیری برخوردها کمک می‌کنند، و این یکی از جنبه‌های OFF است که واقعاً از بوته آزمایش زمان سربلند بیرون نیامده است: سیستم مبارزه نوبتی ابتدایی آن. The Batter و کره‌های شناوری به نام Add-Ons، که اعضای گروه بسیار توصیف‌ناپذیری هستند که در طول داستان جمع‌آوری می‌کنید، هر کدام یک حمله اساسی و حملات ویژه دارند که نوبت‌ها بر روی یک سیستم به سبک ATB اجرا می‌شوند. در حالی که The Batter مهاجم اصلی است، Add-Ons بیشتر نقش حمایتی را ایفا می‌کنند. به غیر از اولویت‌بندی اهداف خاص و در نظر گرفتن چند وابستگی عنصری، عمق یا ظرافت استراتژیک زیادی در مبارزه وجود ندارد، که خارج از چند باس مخفی چالش‌برانگیز به یک تمرین خسته‌کننده تبدیل می‌شود. OFF واقعاً در مورد مبارزه خود نیست، بلکه بیشتر وسیله‌ای برای انجام تمام کارهای دیگر است، اما با این وجود یک نقص به حساب می‌آید.

OFF لزوماً داستانی پیچیده با لایه‌های زیاد برای کندن روایت نمی‌کند، و در عین حال داستانی سرراست نیست که در آن همه چیز برای شما توضیح داده شود. سعی نمی‌کند خیلی زیرک باشد، اما فضایی برای تفسیر باقی می‌گذارد که همه راه‌ها به یک… خوب، داستانی واقعاً غم‌انگیز ختم می‌شود. با وجود تمام دستاوردهای آن به عنوان یک تجربه منحصربه‌فرد ناراحت‌کننده، چیزی فراتر از آن هنوز در ذهن من باقی مانده است – این یک نوع عجیب از طنین احساسی است، به دلیل صراحت و بی‌پروا بودنش، به طور فزاینده‌ای آزاردهنده، به ویژه با آنچه در نهایت از شما می‌خواهد انجام دهید. و با هر پیچش عجیب در طول مسیر، یک دیدگاه هنری منحصربه‌فرد وجود دارد که یک تجربه به یاد ماندنی را شکل می‌دهد.

چند مورد در این ریمستر تغییر کرده است، که یکی از بزرگ‌ترین آن‌ها موسیقی متن است، که تا حدودی برای کسانی که با نسخه اصلی آشنا هستند، مانند خودم، بحث‌برانگیز است. از آنجایی که امکان بازگرداندن آهنگساز اصلی وجود نداشت، این نسخه از OFF دارای آهنگ‌های جدیدی است که سعی می‌کنند صدای آزاردهنده، صنعتی و ناهماهنگ آن را بازسازی کنند. تا حد زیادی موفق می‌شود، حتی اگر دلتنگ طعم خاص کم‌فناوری نسخه اصلی باشم. در یک لحظه دایره کامل برای هر دو طرف، توبی فاکس (از شهرت Undertale و Deltarune) در چند آهنگ مشارکت داشته است و صدای خود را به روش‌های کوچکی به آن قرض داده است، که شنیدنش لذت‌بخش بود. این موسیقی متن چیزی نیست که بخواهید سر خود را با آن تکان دهید یا آن را در یک لیست پخش بیندازید تا خاطرات یک تجربه خیال‌انگیز را زنده کنید، اما بخش مهمی از هویت OFF است. این یکی از مواردی است که مکمل پارس‌های وحشتناک شخصیت‌های آن و صداهای محیطی ضعیفی است که به حس ناراحتی آن کمک می‌کند.

من OFF را به عنوان یادگاری از انجمن‌های بازی قدیمی که در آن کشش پیدا کرد و وبلاگ‌های tumblr که fandomهای اختصاصی را مهار کردند، و به عنوان محصولی از دوران خاصی از اینترنت که با علاقه به آن نگاه می‌کنم، قدردانی می‌کنم. کشف نسخه اصلی مانند کشف یک جواهری بود که در هیچ جای دیگری پیدا نمی‌کردید، و سلیقه من را در ترسناک شکل داد و به شناسایی اینکه چه چیزی آن بخش از مغز من را فعال می‌کند، در کنار سایر بازی‌های موفق RPG Maker مانند Yume Nikki، کمک کرد. بدیهی است که با دیگران نیز طنین‌انداز شد و راه را برای بازی‌هایی مانند Omori هموار کرد و الهام‌بخشstated بازی تحسین‌شده تمام دوران Undertale بود. دوباره بازی کردن OFF مانند گردگیری نقشه‌های برخی از بازی‌های مورد علاقه من بود، بازدید دوباره از آن جذاب است و باید با وجود روش‌هایی که قدیمی شده است، به آن احترام گذاشت.

با توجه به فصل‌های اخیر Deltarune و اینکه در سال ۲۰۲۵ از این سری بسیار تحت تأثیر قرار گرفته‌ام، علاقه خاصی به نیاکان آن دارم و نمی‌توانم منکر این شوم که تأثیر OFF تا به امروز همچنان قابل مشاهده است. بازی‌های مستقل که به اخلاقیات می‌پردازند، دیوار چهارم را می‌شکنند و انتظارات را زیر پا می‌گذارند، در سال‌های پس از آن رشد کرده و تکامل یافته‌اند، به این معنی که OFF در مقایسه با گذشته، به اندازه الان عمیق به نظر نمی‌رسد. اما این ماده اساسی برای صحنه RPG مستقل است و این بهانه‌ای خوب برای تجربه کردن آن پس از این همه سال صرف نظر از سابقه شماست.