دوستان گیمینگ من گروهی ناهمگن هستند. برخی در مورد بازی‌ها مطلب می‌نویسند؛ برخی را دو دهه است که می‌شناسم؛ برخی دیگر، دوستِ دوستانم هستند. هرکدام انواع مختلفی از بازی‌ها را انجام می‌دهند و دیدگاه‌های متفاوتی نسبت به این سرگرمی دارند. اما وقتی همگی روی یک بازی اتفاق‌نظر دارند، معمولاً جذاب است و به نوعی، به چیزی، جایی، به نحوی چنگ می‌زند که برای دستهای از افراد با سلایق بسیار متفاوت، دلنشین باشد. آنها به خاطر من شروع به بازی Mecha Break کردند، چون من از آنها خواستم؛ حالا، این آنها هستند که از من می‌خواهند بازی کنم. زد و خوردهای تیمی رباتی Mecha Break به سرعت پس از انتشار، به یکی از انتخاب‌های اصلی چندنفره‌ی گروه ما تبدیل شد، و دلیلش واضح است: بازی واقعاً فوق‌العاده است.
Mecha Break یک جور خاصی از عطش را فرو می‌نشاند: عطشی که آدم را به دنبال کمال در بازی‌های چندنفره می‌کشاند. نه به طور کلی – چیزی به نام اثر هنری “کامل” وجود ندارد. اما لحظات بی‌نقص؟ شلیک بی‌نقص، جاخالی به‌موقع، حس پیروزی پس از آخرین قتلی که شما را برنده می‌کند؟ همه‌شان آنجا هستند، در جاهایی که دقیقاً همانطور که باید، در کنار هم قرار می‌گیرند… عجب، این خیلی خاص است. Mecha Break از آن دست بازی‌هایی است که اجازه می‌دهد داستان‌های خودتان را بسازید که راهشان را به گفتگوهای گروهی شما باز می‌کنند، همان نوعی که باعث می‌شود یکی وسط مسابقه داد بزند “اون شلیک رو دیدی؟!” یا کل گروه بگویند “کلیپش کن!” وقتی کسی حرکت فوق‌العاده‌ای انجام می‌دهد. این نوعی بازی است که در آن قبل از شروع، در حال برنامه‌ریزی استراتژی هستید و وقتی دوستانتان MVP می‌شوند، تشویق‌شان می‌کنید، جایی که بردهای‌تان را جشن می‌گیرید و سعی می‌کنید باخت‌های‌تان را تحلیل کنید. این بازی شما را جذب می‌کند.
تصاویری از بازی Mecha BREAK
شروع تجربه‌تان با Mecha Break، با بخش نسبتاً مفصل ساخت شخصیت آغاز می‌شود. برای مردان، انتخاب‌های شما بین “مرد خوش‌تیپ به شکل مرسوم” تا “مرد خوش‌تیپِ بلندتر و تنومندتر به شکل مرسوم” متغیر است. برای زنان، می‌توان آنها را به این صورت خلاصه کرد: “زنِ فوق‌العاده لاغر و جذاب به شکل مرسوم” و “سلام دختر، تو برج بابل هستی؟ چون در مخالفت با خدا قد علم کرده‌ای”. همانطور که انتظار دارید، مردان استوار هستند. اما هر وقت زنان حرکت می‌کنند (از جمله زمانی که آنها را در بخش ساخت شخصیت می‌چرخانید)، کمی تکان وجود دارد. هرگز حدس نخواهید زد که کدام نوع بدن در بخش آنلاین محبوب‌تر است. من شخصاً اینجا به خاطر اکشن ربات در برابر ربات هستم، اما نمی‌توان انکار کرد که Mecha Break بی‌شرمانه یک بازی مناسب شهوت‌پرستان، بر اساس شخصیت‌های انسانی نیز هست. این توهین نیست (ما عاشق بازی‌هایی هستیم که در آن همه جذاب هستند، که اساساً Mecha Break را خلاصه می‌کند)، اما خیلی خنده‌دار است.
وقتی کارتان در ساختن شخص جذاب مورد نظرتان تمام شد، به ماموریت‌های آموزشی می‌روید که هدفشان آموزش اصول خلبانی با گاندامِ متمایز از نظر قانونی Break Striker در حین شرح داستان Mecha Break است. اساساً، بشریت برای کریستال‌هایی به اسم Corite می‌جنگد، یک منبع نیرو که قادر است بحران انرژی زمین را حل کند. با این حال، این ماده یک خطر بزرگ برای سلامتی هم هست و به نظر می‌رسد که می‌تواند افراد (و Break Strikerها) را به آسانی آلوده کند. ماموریت‌های ابتدایی خطرات را شرح می‌دهند (و به شما اجازه می‌دهند با یک باس فایتِ بسیار لغزنده مبارزه کنید) و در عین حال، ایده‌ای از طرز کار حالت تیراندازی استخراج Mecha Break به شما می‌دهند. اما حقیقت این است که داستان در این بازی، بیشتر از اینکه فقط زمینهای برای “اینجا دلیلی است که شما این کار را انجام می‌دهید” باشد، اهمیتی ندارد و، صادقانه بگویم، بیشتر آن را در طول 20 ساعتی که از آن زمان بازی کرده‌ام، فراموش کرده‌ام. اگر دوست داشته باشید می‌توانید در پایگاه قدم بزنید، و دیدن Break Striker خودتان از نزدیک و صرف کمی وقت برای گشت زدن در دنیای Mecha Break جالب است (و بابت انجام این کار پاداش می‌گیرید)، اما این یکی از آن چیزهای “هه، آره، این عالیه” در یک بازی است که انگیزه اصلی شما این است که “می‌خواهم با ربات غول‌پیکر خودم، ربات‌های غول‌پیکر دیگر را منفجر کنم”. اوه، و اگر به این چیزها علاقه دارید، می‌توانید تماشا کنید که شخصیت‌تان یک دوش بخار می‌گیرد، فکر کنم. باز هم می‌گویم، Mecha Break یک بازی برای شهوت‌پرستان است.
حالت استخراج بیشتر خسته‌کننده است، اما گزینه‌های PvP اصل ماجرا هستند.
اما همانطور که گفتم، من اینجا به خاطر خشونت هستم، و Mecha Break سه حالت برای روشن کردن آتش کشتار ربات‌ها دارد. اول در مورد Operation Storm صحبت خواهیم کرد، چون، مانند پیش‌غذایی که قبل از غذای اصلی می‌آورند، من به اندازه‌ی کافی از آن خوردم تا متوجه شوم چیست، تصمیم گرفتم که اهمیتی ندهم، و سراغ غذاهای خوشمزه‌تر رفتم.
Operation Storm یک تیرانداز استخراج است. شما – یا شما به همراه چند دوست یا غریبه‌ی کامل – وارد نقشه‌ای به نام Mashmak می‌شوید، با یک هدف: هر چیزی را که می‌توانید بردارید و تا اوضاع خوب است، از آنجا بزنید به چاک. اوه، و باید از طوفان‌های Corite اجتناب کنید، که شبیه گردبادهای عظیم هستند و در سراسر نقشه حرکت می‌کنند. “برداشتن هر چیزی که می‌توانید” معمولاً به معنی کشتن دشمنان کنترل‌شده توسط رایانه (اغلب ربات‌ها، گاهی دشمنان نادر، و گهگاهی باس‌های بزرگ) و باز کردن صندوق‌هایی است که در سراسر نقشه پراکنده شده‌اند. چیزهای استاندارد تیرانداز استخراج. البته، می‌توانید هر چیزی را که پیدا می‌کنید بردارید و مجهز کنید، و گزینه‌های جدیدی برای قدرت شلیک برتر به ربات‌تان ارائه دهید (هرچند که همیشه به تجهیزات پایه خود دسترسی دارید). آنقدر زنده بمانید تا یک نقطه‌ی خروج ظاهر شود، و می‌توانید همه چیز را نگه دارید. بمیرید، و از دست‌شان می‌دهید. و، البته، بازیکن‌ها/تیم‌های دیگری هم هستند که می‌خواهند شما را بیرون کنند و وسایل‌تان را بدزدند.
خوب است؟ نمی‌دانم، خواننده، من بعد از تجربه‌ی Operation Verge و Ace Arena این حالت را بازی کردم (بیشتر در موردشان صحبت خواهم کرد) و بیشتر احساس بی‌حوصلگی می‌کردم. Mashmak خیلی بزرگ است، بنابراین سفر در سراسر آن در بیشتر Break Strikerها مدتی طول می‌کشد، و جنگیدن با دشمنان اولیه‌ی CPU خسته‌کننده است. مگر اینکه بخواهید مدتی بمانید تا چیزهای چالش‌برانگیز ظاهر شوند یا به دنبال درگیری با ربات‌های دیگری بروید که امیدوارید تبدیل به آهن قراضه کنید، به اندازه‌ی کافی جالب نیست. اینکه می‌توانید منابع را فراخوانی کنید و سلاح‌های جدید پیدا کنید، جالب است، اما کیت‌های شما از قبل خیلی قوی هستند. چیزهای جدید کمک می‌کنند، اما جذابیت اصلی یک تیرانداز استخراج این است که هم می‌توانید چیزهایی را به دست بیاورید و هم از دست بدهید، و از آنجا که واقعاً نمی‌توانید هیچ‌کدام از Strikerهای اصلی‌تان را از دست بدهید، نمی‌دانم این ایده در اینجا جواب می‌دهد چون ساختار پایه‌ی شما هرگز بد نخواهد بود. آره، می‌توانید هر چیزی را که با خودتان می‌آورید از دست بدهید (و یک اقتصاد کامل بر اساس ارتقا، سلاح‌ها، رنگ‌آمیزی‌ها و همه‌ی این چیزها ساخته شده) و هر چیزی را که پیدا می‌کنید، اما ریسک کلی خیلی پایین است، بنابراین من فقط… اهمیتی ندادم؟ و، فوق‌العاده، از آنجا که هیچ بخش دیگری از Mecha Break به Operation Storm مرتبط نیست (به جز چیزهای ظاهری)، مجبور نیستم. این عالی است، و امیدوارم توسعه‌دهنده‌های دیگر به این نکته توجه کنند.
توجه من جای دیگری بود، و آن جای دیگر Operation Verge است. این حالت آنلاین 6v6 جایی است که من بیشتر وقتم را در طول این بررسی گذراندم چون، خب… اساساً همه‌ی ماجرای Mecha Break اینجاست. وقتی با بچه‌ها، دخترها یا دوستان غیرباینری‌تان تیم می‌شوید، از بین 15 ربات مختلف موجود، یکی را انتخاب می‌کنید. 12 تا بلافاصله باز می‌شوند، و 3 تای دیگر پشت پول واقعی یا ارز درون‌بازی قفل هستند. تا همین الان، فقط می‌توانید یکی را با پول واقعی بخرید. هر سه را می‌شود در بازی باز کرد و هیچ‌کدام برای ساختن یک تیم عالی حیاتی به نظر نمی‌رسند، بنابراین این یک مشکل بزرگ نیست که آنها از همان اول در دسترس نیستند. و می‌توانید قبل از اینکه بخریدشان، 7 روز رایگان امتحان‌شان کنید، بنابراین اگر معلوم شد که از یکی خوش‌تان نمی‌آید، پول‌تان را هدر نمی‌دهید.
یکی از چیزهایی که بیشتر از همه قدرش را دانستم این بود که چقدر تنوع وجود دارد. Mecha Break هر نوع رباتی را که بخواهید دارد: سنگین‌هایی مثل Stego با قابلیت کاشتن خودش در زمین، نشستن پشت یک سپر و پرتاب یک رگبار موشک عظیم. Falcon که به یک هواپیما تبدیل می‌شود، به سبک Starscream، و آن را به یک انتخاب ایده‌آل برای افرادی تبدیل می‌کند که دوست دارند در زمین نبرد وسیع زوم کنند و از بالا باران مرگ ببارانند. Aquila که در دستهای درست خیلی قدرتمند است، تفنگ تک‌تیراندازش و قابلیت معلق ماندنش در هوا آن را برای بیشتر نقشه‌ها ضروری می‌کند. Tricera فوق‌العاده سنگین که چهار تا تفنگ گاتلینگ، یک حالت برجک سپر دار و یک هویتزر قدرتمند را با هم ترکیب می‌کند که ربات‌های Break Striker دیگر را برای دفاع بی‌نظیر از هم می‌پاشاند. و Alysnes، مورد علاقه‌ی شخصی من: یک ربات متوسط، سنتی‌تر که بعد از اینکه زره‌اش منفجر شد، کوچکتر و چابک‌تر می‌شود. به اندازه‌ی کافی در این حالت زنده بمانید و می‌توانید زره‌تان را دوباره وصل کنید، مثل یک جور دختر جادویی با طعم ربات.
البته این همه‌ی ربات‌ها نیستند. ربات‌های پشتیبانی برای درمان و سپر زدن به دوستانتان، ربات‌های غوغا برای نزدیک شدن و درگیری شخصی و غیره وجود دارد. همه مهمات مختلفی برای مدیریت کردن دارند، و من مجبور شدم سبک بازی‌ام را با رباتی که امتحان می‌کردم، تنظیم کنم. انتخاب کردن یکی از آنها مهم است، چون وقتی قفل شدید و مسابقه شروع شد، به آن گیر می‌کنید. هیچ سفارشی‌سازی فراتر از چیزهای ظاهری مثل الگوها و رنگ هم در Operation Verge وجود ندارد. دو تیم وارد یک عرصه می‌شوند، یک تیم پیروز بیرون می‌آید و تیم دیگر از قبل در صف بازی بعدی‌اش است. به همین سادگی.
همه‌چیز در Mecha Break فوق‌العاده است و هر 15 ربات سرگرم‌کننده‌اند.
مسئله این است که همه‌شان سرگرم‌کننده‌اند. همه‌چیز در Mecha Break فوق‌العاده است، چه در حال پرواز با Falcon باشید، چه با نیزه Panther به کسی ضربه بزنید، چه رگبار موشکی Stego را پرتاب کنید، چه هویتزر Tricera را رها کنید، یا فقط با تبر جنگی Alysnes یک Striker بیچاره را بزنید. سریع‌ترین Strikerها در نقشه زوم می‌کنند، و حتی کندترین‌ها به یک جاخالی محکم مجهز شده‌اند. از دیدگاه گیم‌پلی لحظه به لحظه، Mecha Break بدون توجه به اینکه دارید چه چیزی بازی می‌کنید، لذت‌بخش است. فقط حس خوبی دارد. آن جمله‌ی قدیمی در مورد “30 ثانیه سرگرمی” را یادتان هست؟ آره. این همان است. و وقتی آن کشتن عالی را انجام می‌دهید و یک انیمیشن اعدام می‌گیرید؟ اوه، عزیزم.
Mecha Break (به‌طور هوشمندانه) از داشتن ربات‌های تکراری در یک تیم جلوگیری می‌کند، که منجر به یک سری مبارزه‌های واقعاً عالی می‌شود. من در یک بازی یک رقابت خاصاً پرتنش داشتم که Alysnes من با Stellaris بازیکن دیگری که قابلیت استتار داشت و روی غوغا متمرکز بود، روبرو شد. ما چندین بار درگیر شدیم و آنها دوئل‌های طولانی و کشداری بودند که همه‌چیز را از آگاهی و موقعیت‌یابی کلی ما از نقشه گرفته تا زمان تصمیم‌گیری برای حمله آزمایش می‌کردند. در بقیه‌ی مسابقات، Tricera من در برابر Welkin که یک دعوایی سنگین است، رو در رو می‌شد، یا من از درگیری دور می‌ماندم و Skyraiderها و Falconهای سریع را قبل از اینکه بفهمند یک مبارزه‌ی بد را شروع کرده‌اند، می‌زدم. شما در Mecha Break در زمان واقعی رقابت ایجاد می‌کنید و این باعث یک سری لحظات به‌یادماندنی شد. بعضی‌ها را باختم، بقیه را به زور بردم، اما همه‌ی مبارزه‌ها هیجان‌انگیز بودند.
چیزهای باحال دیگری که Mecha Break انجام می‌دهد این است که نقشه‌هایش را با نحوه‌ی بازی‌شان هماهنگ می‌کند. Gracelynn Skycity صنعتی و چندسطحی فقط مسابقه‌ی مرگ سنتی را ارائه می‌دهد (اولین کسی که هشت تا کشتن انجام دهد برنده می‌شود؛ بهترین دو از سه)، Babylon Sky Fortress هم همین‌طور. اما در اینجا بیشتر از Deathmatch وجود دارد. Poseidon Armory آب‌گرفته یک حالت بازیابی داده به سبک King of the Hill دارد که در آن باید امتیازها را برای برنده شدن بگیرید و نگه دارید، Kraub Sinkhole، مورد علاقه‌ی من، هم همین‌طور. Eye of Misra و Vigil Imbrium از شما می‌خواهند که کلیدهای پرتاب را بگیرید و آنها را در یک برجک نزدیک آپلود کنید، در حالی که Longmen Launch Site و Palmbay Harbor اسکورت محموله‌های قدیمی را در صف می‌گذارند. Cape Blanc Observatory و Stella Observatory Island با درخواست از شما برای نابود کردن اهداف به جای تسخیرشان، همه‌چیز را عوض می‌کنند.
خود نقشه‌ها هم یک جورهایی سفره‌خانه‌ای از مکان‌های جالب هستند. Stella Observatory Island ترکیبی از رشته‌کوه با یک دره و یک شهر نابود شده است. من می‌توانستم با Stego در زمینهای مرتفع مستقر شوم و به ربات‌های دیگر شلیک کنم، اما برای گرفتن اهداف (و ماندن در مبارزه بر سر آنها) باید جایی می‌رفتم که آسیب‌پذیرتر بودم. Stego انتخاب خیلی خوبی است، اما برای رفتن از یک جا به جای دیگر به یک دقیقه زمان نیاز دارد. بازی با Aquila یا Alysnes در آن نقشه آسان‌تر است، و اگر باهوش باشید، تیمتان را بر همین اساس می‌چینید. Longmen Launch Site در یک مرکز موشکی است که می‌توانید بین جنگیدن در فضای باز با پوشش محدود یا نزدیک شدن و درگیری شخصی در راهروهای تنگ سرپوشیده انتخاب کنید. برای Tricera عالی است. جایی که می‌توانید باسنتان را روی محموله‌تان (یا محموله‌ی تیم مقابل) بگذارید تا سرعت‌شان را زیاد یا کم کنید. آن را با قدرت‌های درمانی Pinaka ترکیب کنید و برای تیم مقابل سخت می‌شود که با آن مقابله کنند. Vigil Imbrium در یک ماه پوشیده از دهانه‌ی آتشفشانی قرار دارد که هم آسمان باز و هم دره‌های کوچکی را شامل می‌شود که فقط به اندازه‌ی رد شدن به سختی بزرگ هستند، و برای جاخالی دادن از آتش دشمن یا حرکت کردن دور از دید ایده‌آل است. ترفند واقعی در آنجا طوفان‌های پالس هستند که به ربات‌تان آسیب می‌زنند، مگر اینکه پناه بگیرید. Aquila در اینجا یک هیولای مطلق است، اما Falcon یا Panther که به خوبی هدایت شوند، می‌توانند اگر مراقب نباشید، تیم مقابل را به طور کامل زیر و رو کنند.
نقشه‌ی مورد علاقه‌ی من در Operation Verge تا اینجا Kraub Sinkhole است، یک نقشه به سبک King of the Hill با سه امتیاز که همه‌شان در مناطق خیلی متفاوتی قرار دارند. اگر درست بازی کنید، هر ترکیبی از تیم می‌تواند در اینجا خوب عمل کند، و من از بازی کردن و انجام دادن کارها لذت بردم، مهم نیست با چه چیزی خلبانی می‌کردم. فکر نمی‌کنم نقشه‌ی بدی در Mecha Break وجود داشته باشد، اما اگر بگویم ترجیح می‌دهم چیزهایی مثل Stella Observatory، Kraub Sinkhole و Longmen Launch Site را نسبت به بقیه بازی کنم، دروغ گفته‌ام، چون فکر می‌کنم آنها به کار تیمی خوب نسبت به همتاهای خودشان پاداش می‌دهند. هرگز فکر نمی‌کردم این را بگویم، اما نقشه‌ی مورد علاقه‌ی من آنهایی هستند که بر اساس Team Deathmatch ساخته شده‌اند. نه به این خاطر که بد است، بلکه به این خاطر که سر و کله زدن با اهداف یعنی تمرکز بیشتر روی ترکیب تیم، ارتباطات و نمایش‌های حساس. وقتی یک حریف مستقیماً از شما بهتر باشد، متوجه می‌شوید، اما یک بازیکن نمی‌تواند یک تیم را در یک حالت مبتنی بر هدف، آن‌جوری که می‌تواند در Team Deathmatch از پا در بیاورد. باید با هم کار کنید، و آنجاست که چیزهای خوب وجود دارد.
ساختن تیم درست و هماهنگی قبل از مسابقه ضروری است (می‌توانید از قبل متوجه بشوید در چه نقشه‌ای هستید، البته اگر اسم یک نقشه را یادتان باشد مشخص نیست؛ این خوشبختانه در یک آپدیت آینده تغییر می‌کند). بحث قبل از مسابقه ما در مورد این بود که چه چیزی باید داشته باشیم، چه کسی باید آن را بازی کند و استراتژی ما باید چه باشد. بعضی از ربات‌ها یک جورهایی ضروری هستند: احتمالاً همیشه باید یک Aquila (یا Narukami سبک‌تر و سریع‌تر که “می‌توانم نامرئی شوم”) داشته باشید، چون تک‌تیراندازها به طرز خنده‌داری قدرتمندند، اما هم Falcon و هم Skyraider را اجرا کردن یک پیشنهاد ریسکی است. از طرف دیگر، هیچ وقت نمی‌توانید گوشت زیادی داشته باشید، بنابراین یک ترکیب Stego/Tricera قوی است. فقط سریع نخواهید بود. و احتمالاً همیشه باید یک ربات پشتیبانی مثل Pinaka را اجرا کنید، چون توانایی درمان از طریق ضربات بعد از اینکه زره‌تان از بین رفت (ربات‌ها هم زره دارند که دوباره تولید می‌شود و هم سلامتی که اینطور نیست) خیلی فوق‌العاده است.
ساختن تیم درست و هماهنگی ضروری است.
در بازی، کار تیمی خیلی مهم است. ما هدف‌ها را اعلام می‌کردیم (یک نکته‌ی حرفه‌ای: اگر یک Aquila را دیدید، باید بی‌وقفه او را اذیت کنید و هرچه زودتر بکشیدش)، هماهنگ می‌کردیم که کی کجا می‌رود و برای کمک به هم علامت می‌دادیم. این بهترین راه برای بازی کردن Mecha Break است و باعث شده تیم من 70% برد داشته باشد. آیا بعضی از ربات‌ها از بقیه قوی‌تر هستند؟ آره. Aquila، Welkin، Narukami و Stellaris که قابل باز شدن است و روی غوغا و استتار متمرکز است، اگر بهشان اجازه بدهید، همه‌چیز را زیر و رو می‌کنند. اما اگر درست هماهنگ کنید، خیلی سریع می‌میرند.
اما مهم نیست چه چیزی بازی کردیم یا در چه نقشه‌ای بودیم، من قدردانی کردم که Mecha Break به من اجازه داد بدون توجه به کاری که انجام می‌دادم، مشارکت کنم. حتی پرت کردن حواس یک ربات دیگر در حالی که تیمتان به هدف ضربه می‌زند (یا کشتن‌شان به طور کامل) می‌تواند یک بازی را تغییر دهد، به خصوص به این خاطر که respawn شدن بیشتر از بیشتر بازی‌های مشابه طول می‌کشد. اگر بتوانید یک قطعه را برای مدتی از صفحه خارج کنید، این مهم است. به عنوان مثال، در حالی که با یک Stego در برابر بازیکن دیگری در همان ربات سنگین‌وزن در تیم مقابل خلبانی می‌کردم، دور نگه داشتن او از جنگ به اندازه‌ی کافی طول کشید تا بتوانیم آخرین هدف را ایمن کنیم که به تصمیم‌گیری در آن مسابقه کمک کرد. اولویت دادن به Aquila یا Pinaka می‌تواند تفاوت بین بردن و باختن باشد. لعنت بهش، حتی فقط دزدکی رفتن پشت سر دشمن و تسخیر یک امتیاز در حالی که آنها مشغول فراموش کردن این هستند که این Team Deathmatch نیست باعث شده خیلی از بازی‌ها را ببریم. Mecha Break چیزهای زیادی به شما می‌دهد تا در مورد سلاح‌ها و توانایی‌های مختلف ربات‌تان و نحوه‌ی شکست دادن Break Strikerهای دیگری که بهشان برخورد می‌کنید، یاد بگیرید، اما اگر واقعاً واردش بشوید، پاداش می‌گیرید. کسی که متوجه می‌شود حمله‌های هوایی Panther از سپرهای Tricera عبور می‌کنند، نسبت به کسی که متوجه نمی‌شود زمان خیلی بهتری خواهد داشت.
اما صبر کن، هنوز تمام نشده! من بیشتر این بررسی را صرف صحبت در مورد Operation Verge کردم، بهترین حالت Mecha Break، اما Ace Arena، یک حالت 3v3 هم خیلی عالی است. فقط چهار تا نقشه وجود دارد (که یکی از آنها یک خطر محیطی باحال به شکل موتورهای موشکی آزمایشی دارد که نمی‌خواهید پشت‌شان بایستید)، اما زمان خوبی است و من قدردانی می‌کنم که می‌توانید وقتی می‌میرید ربات‌ها را عوض کنید، کاری که نمی‌توانید در Operation Verge انجام بدهید. وقتی بخشی از تیم Operation Verge خودم را برای اولین بار به Ace Arena بردم، ما تیم دیگر را 8-0 شکست دادیم، بنابراین… می‌دانید. مهارت‌های قابل انتقال.
بازی‌های ربات مورد علاقه‌ی ویل
وقتی واقعاً، قطعاً باید یک چیزی را در 75 تن ماشین جنگی زره‌پوش بکشید، هیچ جایگزینی را قبول نکنید.
Mecha Break همچنین یک حالت تمرینی دارد که می‌توانید در برابر دشمنان مختلف تمرین کنید، آموزش‌ها و چالش‌هایی برای هر 15 ربات، و اتاق‌های سفارشی اگر فقط می‌خواهید با دوستانتان بازی کنید و وارد حالت Casual یا Matchmaking نشوید. من بیشتر وقتم را در Matchmaking برای این بررسی گذراندم، چون Casual هنوز پاداش ندارد، اگرچه ظاهراً در یک پچ بعدی می‌آید.
خب، حالا برای چیزهای خسته‌کننده. یک حراجی با پول واقعی وجود دارد که می‌توانید چیزهایی را در آن بفروشید، چه یک مورد سفارشی‌سازی شخصیت باشد، چه رنگ باشد، یا چیزهایی برای تجهیز ربات‌تان در Mashmak. بیشتر قیمت‌ها نسبتاً منطقی هستند، اما چیزهای نادر خیلی گران هستند. من واقعاً به این اهمیت نمی‌دهم، چون به چیزهای ظاهری اهمیت نمی‌دهم و قرار نیست بیشتر Operation Storm را بازی کنم، اما باید به این نکته اشاره کرد که می‌توانید بیشتر این چیزها را فقط با بازی کردن به دست بیاورید. این باعث می‌شود Operation Storm تا حدودی pay to win بشود، اما یکپارچگی رقابتی Ace Arena و Operation Verge کاملاً دست‌نخورده باقی می‌ماند. و چیزهای زیادی وجود دارد که فقط می‌توانید با ارز درون‌بازی باز کنید که اگر فقط بازی کنید و ماموریت‌ها را انجام بدهید، سخاوتمندانه بهتان داده می‌شود، که چیزهای ابتدایی مثل “X کاری را Y بار با Z Striker انجام بده” هستند. شما همچنین از طریق سیستم‌های پیشرفت مختلف مثل Rally Orders که با تیم شدن با دوستانتان و تکمیل چالش‌ها به دست می‌آورید، یا چیزهایی مثل چالش کریستین که شما را در یک مسابقه‌ی امتیازی در برابر یک شخصیت داستانی قرار می‌دهد، به دست می‌آورید. همه این چیزها رایگان است. و، البته، پاداش‌های ورود به سیستم، پاداش‌های مسابقه و غیره هم وجود دارد.
پولی شدن مثل یک کیسه‌ی قطعات یدکی درهم است.
اگر مشکل واقعی با پولی شدن Mecha Break وجود داشته باشد، در چیزهایی است که توسعه‌دهنده Amazing Seasun Games مستقیماً می‌فروشد. پرداخت 22 دلار (13 دلار با قیمت فروش فعلی) برای یکی از ربات‌های قفل شده و یک عالمه پاداش ارز درون‌بازی اگر نمی‌خواهید وقت بگذارید و خودتان قفلش را باز کنید، هرچه. چیزی که عجیب است قیمت خلبان‌های Ace ظاهری است. شما می‌توانید Leonie Fèvre، خلبان Falcon، Falcon سفارشی او و سه انیمیشن مخصوص شخصیت (سوار شدن، اعدام و MVP) را با قیمت پایین 47.99 دلار استخدام کنید که رک و پوست‌کنده گستاخانه است. گوش کنید، من می‌فهمم. Mecha Break یک بازی ویدیویی واقعاً زیبا است، همه جذاب هستند و سهام ویفو انیمه‌ای تا سقف آسمان رفته. اما 50 دلار برای سه تا انیمیشن، یک مدل شخصیت و یک طراحی ربات سفارشی کار کثیفی است. 10 دلار؟ خیلی خب. 15 دلار؟ باشد. حتی 25 دلار؟ ممکن است وسوسه‌انگیز باشد. اما 50 دلار؟ خدایا، مرد. این فقط برای افرادی است که خیلی شهوت‌پرست هستند که زنده بمانند یا بیشتر از عقل‌شان پول دارند. مطمئنم یک عالمه آدم این را می‌خرند، اما قیمت‌گذاری در اینجا زننده به نظر می‌رسد.
بنابراین پولی شدن مثل یک کیسه‌ی قطعات یدکی درهم است و چیزی است که می‌توانم ببینم مردم اگر مراقب نباشند، پول زیادی را صرفش می‌کنند. اما Mecha Break مقدار مناسبی از چیزها را با ارز درون‌بازی بهتان می‌دهد، و راستش را بخواهید، مطمئن نیستم که اصلاً به پولی شدن در یک همچین بازی‌ای اهمیت بدهم. اگر واقعاً می‌خواهید دیوانه‌وار شخصیت‌تان را سفارشی‌سازی کنید یا آن خلبان جدید درخشان و رباتش را بخرید، باید پول نقد بدهید. در غیر این صورت، می‌توانید رنگ‌ها و الگوها را برای ربات‌هاتان به صورت رایگان با یک سرعت منطقی باز کنید. و، بیایید با آن روبرو بشویم، مگر اینکه کسی باشید که سکانس دوش را به صورت مکرر بازی می‌کند، این احتمالاً همان چیزی است که بیشتر وقت‌تان را صرف تماشا کردنش می‌کنید. من اینجا برای گیم‌پلی هستم و این اضافه‌ها آن قسمتی که عالی است را پایین نمی‌کشند.
