برچسب: فیلم

با عبور از Borderlands 3 و داستان جنجالی آن، استودیو Gearbox Software با تمام قدرت به سوی Borderlands 4 و سیارهٔ خودکامه Kairos پیش می‌رود.

مسیر طولانی تا انتشار چهارمین بازی اصلی از سری Borderlands، آغازی پر فراز و نشیب داشت. در حالی که بسیاری Borderlands 3 و پیشرفت‌های آن در گیم‌پلی لوتر شوتر را دوست داشتند، برخی دیگر همچنان با داستان پر از شوخی و متکی به طنز نامناسب آن مشکل داشتند. تقریباً شش سال از زمان انتشار آن گذشته است تا تاریخ عرضه Borderlands 4 در ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۵ از راه برسد. اکنون، طرفداران در انتظارند تا ببینند Gearbox چگونه زمان خود را سپری کرده است.

ما با سم وینکلر، مدیر روایت Gearbox، تیلور کلارک، نویسنده ارشد، و لین جویس، مدیر بخش روایت، ملاقات کردیم تا در مورد اینکه چرا تیم تصمیم گرفت داستانی واقع‌گرایانه‌تر را برای Borderlands 4 خلق کند، بیشتر بدانیم. در این بین، فهمیدیم که چگونه Timekeeper می‌تواند دوشادوش Handsome Jack رقابت کند، چگونه شخصیت‌های جنجالی مانند آوا همچنان می‌توانند در این سری آینده داشته باشند، و حتی متوجه شدیم که DLC آینده چگونه با کمپین اصلی Borderlands 4 همگام خواهد شد.

IGN: Gearbox به طور واضح اعلام کرده است که Borderlands 4 دارای داستانی با لحن و بنیان واقع‌گرایانه‌تری خواهد بود. این بحث‌ها برای تغییر لحن از کجا آغاز شد و آیا این مسیری است که تیم از ابتدای توسعه در پیش گرفته است؟

سم وینکلر: این بحث‌ها به محض شروع گفتگوها در مورد ‘هی، Borderlands 4 چگونه به نظر می‌رسد؟’ آغاز شد. حتی قبل از اینکه Borderlands 3 منتشر و عرضه شود. چیزی که دوست دارم به مردم یادآوری کنم این است که توسعه‌دهندگان اغلب نخستین طرفداران یک بازی و همچنین اولین منتقدان هستند. فکر می‌کنم ما نقدهای درونی در مورد لحن و میزان طنز موجود در Borderlands 3 داشتیم.

[این] چیزی است که ما قبلاً در DLCهای Borderlands 3 به آن پرداخته بودیم، اما می‌خواستیم واقعاً آن را به یک جنبهٔ کلیدی در Borderlands 4 تبدیل کنیم. بنابراین، همانطور که این گفتگوهای بزرگ را در زمینهٔ جهان داشتیم که ‘این کجاست؟ چه مفهومی دارد؟ چرا این بازی بزرگ و یکپارچهٔ بعدی را با یک ۴ در عنوانش انجام می‌دهیم؟’ [گفتیم] ‘چگونه می‌خواهیم داستان‌گویی، طنز و شخصیت‌ها و آنچه می‌خواهیم با آنها انجام دهیم را نیز بهبود بخشیم؟’

تیلور کلارک: من خیلی دیرتر از سم به تیم پیوستم. من چند سالی است که روی این بازی کار می‌کنم، و از همان لحظه‌ای که به تیم پیوستم، وقتی با سم صحبت می‌کردم، این قطعاً چیزی بود که لحن واقع‌گرایانه یک اولویت بود. او این را خیلی واضح بیان کرد که اگر سعی کنم یک میم را در بازی قرار دهم، با یک چوب بیسبال به خانه‌ام می‌آید [می‌خندد]. بنابراین، از همان ابتدا در دستور کار بود که لحن با دنیای بازی سازگار باشد.

وینکلر: نمی‌خواهم عقربه را خیلی سفت در این جبهه بچرخانم. من مخالف میم نیستم. در واقع، هی، خبر اختصاصی: یک میم خاص در این بازی وجود دارد، و من احساس می‌کنم دلیلی برای قرار دادن آن دارم زیرا من به طور اتفاقی آن را ایجاد کردم. بله، منظورم این نبود که به یک میم تبدیل شود، اما به یک میم تبدیل شد، و در بازی ویدیویی وجود دارد. این تمام چیزی است که می‌خواهم بگویم.

IGN: نمی‌توانیم بدانیم کدام میم است؟

وینکلر: ببینید، من چند صفحهٔ Know Your Meme دارم که به من اعتبار می‌دهند، و اجازه می‌دهم هر کار کثیف روزنامه‌نگاری را که نیاز دارید انجام دهید.

کلارک: این شامل Skibidi Toilet نمی‌شود.

وینکلر: این شامل نمی‌شود. بله، توالت در بازی ما وجود دارد. این را می‌گویم.

کلارک: مهمات را از کجا تهیه می‌کنید؟

وینکلر: دقیقاً. در Borderlands، فقط توالت و ماشین لباسشویی.

IGN: اما Skibidi Toilets وجود ندارد.

کلارک: نه. نه.

وینکلر: هیچ.

تصاویر Borderlands 4

IGN: فکر می‌کنم برخی از مردم از شنیدن این خبر بسیار خوشحال خواهند شد. می‌خواهم بدانم آیا می‌توانید لحن Borderlands 4 را با برخی از بازی‌های قبلی مقایسه کنید. به نظر می‌رسد که تیم قطعاً می‌خواست لحن واقع‌گرایانه‌تری نسبت به ۳ داشته باشد، قطعاً. بنابراین، چگونه لحن یا میزان شوخی را با چیزی مانند ۱، ۲ یا حتی اسپین‌آف‌هایی مانند Tiny Tina’s Wonderlands مقایسه می‌کنید؟

کلارک: روشی که من همیشه شخصاً در مورد آن صحبت کرده‌ام این بود که در Borderlands 1، 2 و 3، ما در پاندورا بودیم، درست است؟ پاندورا یک وسترن وحشی بود. جایی بود که شرکت‌ها برای برتری به یکدیگر نارو می‌زدند. بنابراین، انرژی زیادی در آنجا وجود داشت، و با آنتاگونیست‌هایی که با آنها مواجه می‌شدیم، منطقی بود که شوخی‌های دیوانه‌وارتر و شلیک‌های بی‌هدف داشته باشیم، می‌دانید؟ لحن شوخی‌های بی‌ملاحظه.

Kairos مکان متفاوتی است. Kairos سیاره‌ای خودکامه است که توسط یک شخصیت دیکتاتور به نام Timekeeper اداره می‌شود که در ارتفاعات بالا نشسته است. در این زمینه از ظلم جهانی، سبک شوخی Whac-A-Mole خیلی منطقی نبود. بنابراین، بیشتر آن به اطمینان از این بود که لحن با خطرات جهان مطابقت داشته باشد و طنز به طور طبیعی از موقعیت‌ها، از لحظات شخصیتی ناشی شود، نه از حس وسترن وحشی بازی‌های اول.

لین جویس: اجازه می‌دهم سم در مورد تفاوت در مأموریت بین ۳ و ۴ نیز صحبت کند، اما من نیز تأکید می‌کنم که آنچه ما به دنبالش بودیم این است که طنز در Borderlands 4 در سطح Kairos و شخصیت‌ها کار کند. ما شوخی‌هایی نمی‌کردیم که فقط برای بازیکن جذاب باشد.

این یک بازبینی درونی بود که ‘آیا این برای شخصیت‌ها و تجربهٔ زیستهٔ آنها به همان اندازه خنده‌دار است که برای بازیکن؟ آیا می‌توانیم هر دو را انجام دهیم؟’ این کمدی و زمینهٔ موقعیتی به ما کمک کرد تا لحن را نیز واقع‌گرایانه نگه داریم، و سپس کمدی هدفمند می‌شود. اما سم می‌تواند در مورد میزان بین Borderlands 3 و 4 صحبت کند.

وینکلر: منظورم این است… من برگشتم و هر بازی Borderlands را انجام دادم. ۱، ۲، Pre-Sequel، [Tales from the Borderlands]، همه چیزهایی از این قبیل. فقط برای مشاهده، نه تنها لحن طنز، بلکه بردارهای طنز نیز، درست است؟ فکر می‌کنم مردم زیاد در مورد طنز ما از دیدگاه افرادی که در گوش شما چت می‌کنند صحبت می‌کنند. اما من واقعاً تحت تأثیر قرار گرفتم، به عنوان مثال، در Borderlands 1، اکثر NPCها حرف زیادی برای گفتن نداشتند.

در این زمینه بسیار پراکنده بود، و بیشتر طنز از موقعیت‌ها ناشی می‌شد. شرایط کمدی، معمولاً کمدی سیاه، اما همچنین نحوهٔ نامگذاری چیزها، متن در پذیرش مأموریت، از این قبیل. فکر می‌کنم این به درک بازیکنان از Borderlands 1 به عنوان داشتن لحنی تیره‌تر و واقع‌گرایانه‌تر کمک زیادی کرد، این یک بازی ساکت‌تر است و بسیاری از طنزها به طور موقعیتی و ارگانیک نشأت می‌گیرند.

بنابراین، این چیزی بود که ما سعی کردیم با تیم طراحی، تیم طراحی مأموریت و همه چیزهایی از این قبیل کار کنیم، تا بگوییم، ‘هی، ما می‌توانیم لحظات سنگینی داشته باشیم. ما می‌توانیم لحظات واقع‌گرایانه‌ای داشته باشیم، اما همچنین می‌توانیم شرایط عجیب و غریبی داشته باشیم که از اقدامات بازیکنان و NPCهایی که به سراغ آنها می‌آیند، ناشی می‌شود.’ ما می‌خواستیم مطمئن شویم که طنز فقط یک برچسب نیست که روی چیزی می‌چسبانیم، می‌دانید منظورم چیست؟ نکتهٔ دیگر این است که با تغییرات طراحی، ذهنیت ما نسبت به طنز نیز باید تغییر می‌کرد. با رفتن Borderlands 4 به این تجربهٔ گیم‌پلی یکپارچه و اکتشافی، ما نمی‌توانستیم کنترل کنیم که بازیکن بعدی به کجا می‌رود.

ما همیشه نمی‌توانستیم اکتشاف جهان باز مردم را برنامه‌ریزی کنیم، [و] این فضا را قادر ساخت تا به طور طبیعی پر شود. چه از طریق گفتگوی مبارزه یا شخصیت‌های بازیکن، یا فقط سکوت و موسیقی متن و فضای محیط. این به طور ذاتی رویکرد ما را به آن تغییر داد.

IGN: یکی دیگر از سؤالات من این است که ‘چرا بازیکنانی که ۱۶ سال است با این سری همراه بوده‌اند، نباید نگران این تغییر باشند؟’ اما فکر می‌کنم این تا حدودی به آن پاسخ می‌دهد. هنوز هم حس و حال و ظاهر Borderlands را دارد.

کلارک: قطعاً. این بدون شک Borderlands است، اما ما به طور مداوم دکمه‌های فاکتورهای خاصی را تنظیم می‌کنیم تا لحن با بازی‌ای که می‌خواهیم بسازیم مطابقت داشته باشد و به بازخورد داخلی و خارجی خود پاسخ دهیم.

جویس: در هیچ زمانی نگفتیم ‘بیایید دیگر در Borderlands بامزه نباشیم. بیایید دیگر این کار را نکنیم.’ این هنوز یک بازی Borderlands است که توسط یک تیم Borderlands ساخته شده است، بسیاری از آنها از شمارهٔ ۱ اینجا بوده‌اند.

کلارک: ما یک بازی Borderlands هنری نمی‌سازیم [می‌خندد].

وینکلر: اما، همچنین، این یک بازی بزرگ است، درست است؟ یکدست نیست. بخش‌هایی از بازی ما وجود دارد که جدی‌تر هستند. بخش‌هایی از بازی ما وجود دارد که سرشار از طنز هستند. شخصیت‌هایی وجود دارند که چیزها را به طور جدی نمی‌گیرند، به شیوه‌ای درونی. برای بازیکنانی که از طرفداران قدیمی این فرنچایز بوده‌اند، فکر می‌کنم طعم‌هایی را که به دنبالش هستند در سراسر Kairos پیدا خواهند کرد. اگر آنها یک مأموریت جانبی را انجام دهند یا با شخصیتی تعامل داشته باشند که کاملاً با آنها همسو نیست، احتمالاً یکی دیگر وجود دارد که خیلی دور نیست و با آن همسو خواهند شد.

IGN: برای مقایسه، آیا داستان‌های دیگری از فیلم‌ها، کتاب‌ها، تلویزیون یا بازی‌ها وجود دارد که تیم احساس کند شبیه به لحنی است که شما در پی آن هستید؟ آیا الهامات خاصی وجود دارد که بتوانید به آن اشاره کنید؟

جویس: باید خیلی زیاد باشد. ما همیشه می‌گوییم ‘آیا دیده‌ای…؟ کمی شبیه به آن است.’ اما حالا که مستقیماً از آن سؤال می‌کنید، من می‌گویم ‘کدام یک…’

وینکلر: نمی‌خواهم از آن به عنوان یک مقایسهٔ مستقیم استفاده کنم، اما نمایشی که واقعاً از آن الهام گرفته‌ام، Star Trek: Lower Decks بوده است، که یک نمایش بسیار کمدی است. انرژی عجیبی دارد، اما کار می‌کند و واقعاً خوب کار می‌کند – به تازگی برندهٔ جایزهٔ Hugo شده است – زیرا شخصیت‌های خود را جدی می‌گیرد. شرایط خود را جدی می‌گیرد، و اگر چیزی عجیب و غریب باشد، معمولاً کسی آنجاست تا اشاره کند، مانند ‘این عجیب و غریب و فوق‌العاده ناامن است، و نباید اینطور کار کند.’

این پروژه‌ای است که به وضوح از عشق به Star Trek و شخصیت‌های داستان ساخته شده است، نه نوعی تقلید مضحک از آن. فکر می‌کنم در Borderlands 3، در بدترین لحظات خود، گاهی اوقات احساس می‌کردیم که تقلید مضحک است، و اینجاست که به نظر من برای بسیاری از طرفداران و شخصاً برای خودم، از خط قرمز عبور کردیم. بنابراین، ما می‌خواستیم به سمت رسانه‌های دیگری نگاه کنیم که می‌توانستند این را متعادل کنند. [که] می‌توانست هم طنز، هم سبکی و هم داستان‌سرایی معتبر شخصیت‌هایی را که خود را جدی می‌گیرند متعادل کند.

IGN: یکی از شخصیت‌هایی که می‌خواستم در موردش سؤال کنم از Borderlands 3 که اصلاً برایم مهم نبود اما دیگران با آن مشکل داشتند، آوا است. او شخصیتی است که بسیاری از طرفداران نارضایتی خود را از داستان Borderlands 3 با او مرتبط می‌دانند. با وجود بسیاری از چهره‌های به یاد ماندنی دیگر که برای Borderlands 4 بازگشته‌اند، آیا طرفداران می‌توانند انتظار داشته باشند که او نیز ظاهر شود؟ اگر نه، آیا جایی برای بازگشت او در آینده وجود دارد؟

وینکلر: فکر نمی‌کنم به هیچ سؤالی در مورد شخصیت‌هایی که هنوز نشان نداده‌ایم پاسخ دهیم. فکر می‌کنم تنها چیزی که می‌گویم این است که من طرفدار بزرگ حذف یا کشتن شخصیت‌ها در خارج از صفحه نیستم، مگر اینکه مطلقاً مجبور به انجام این کار باشیم. ما شخصیت‌ها را فراموش نمی‌کنیم و می‌خواهیم مطمئن شویم که خطوط داستانی به سرانجام می‌رسند. تمام.

من تمام شکایات در مورد آوا را می‌شنوم. من در مورد نحوهٔ به تصویر کشیدن او مشکلاتی داشتم. ما نتوانستیم برخی از، به نظر من، لحظات صمیمانه‌تر او را در بازی اصلی BL3 نشان دهیم. ما از Director’s Cut استفاده کردیم تا نشان دهیم مراسم تشییع جنازهٔ مایا چه شکلی می‌توانست باشد و رابطهٔ بین آوا و لیلیث چه می‌توانست باشد. ما این فرصت را در Borderlands 3 نداشتیم، اما این نوعی چیزی است که من هنوز به آن اعتقاد دارم و دوست دارم دوباره در زمان دیگری به آن بپردازم.

IGN: به روش معمول Borderlands، Gearbox در حال کار بر روی DLCهای رایگان و پولی پس از عرضه است. به نظر می‌رسد تعداد زیادی از آنها در حال ساخت هستند. نیازی نیست خیلی وارد جزئیات شویم. می‌دانم که بیشتر این چیزها هنوز در حال توسعه هستند. اما آیا همان لحن واقع‌گرایانه به DLC نیز منتقل می‌شود؟ آیا تیم از این فرصت استفاده می‌کند تا برخی از گوشه‌های کمتر واقع‌گرایانهٔ Kairos را به ما نشان دهد؟

کلارک: درست مانند سؤال آخر، فکر می‌کنم در مورد محتوای پس از عرضه که روی آن کار می‌کنیم، محدودیت‌هایی داریم. فکر می‌کنم می‌توان با اطمینان گفت که برنامه این است که لحن بین محصولات سازگار باشد.

وینکلر: این را می‌گویم: بهترین چیز در مورد محتوای اضافی Borderlands، مانند DLCهای کمپین کامل، یا برخی از رویدادهای زنده‌ای که انجام داده‌ایم – ما در بازی‌های قبلی تعطیلات و چیزهایی از این قبیل را انجام دادیم – این است که به ما امکان می‌دهد تا لحن‌های مختلف و گوشه‌های مختلف دنیای Borderlands را کشف کنیم و ژانرهای مختلف و همه چیزهایی از این قبیل را انجام دهیم. بنابراین، من انتظار همان سطح از خلاقیت و اکتشاف را از جایی که در آینده می‌رویم دارم.

جویس: من آن را به این صورت گسترش می‌دهم… من به محتوای DLC نگاه می‌کنم و آن را مکمل می‌نامم، درست است؟ مکمل بازی اصلی است. متفاوت خواهد بود، اما مکمل. یا، اگر استعارهٔ دیگری را ترجیح می‌دهید، قطعات لباس هماهنگ می‌شوند تا یک لباس خوب بسازند، واقعاً. شما استعاره‌ای را که بیشتر دوست دارید در آنجا انتخاب می‌کنید.

کلارک: صحبت کردن در مورد آن به طور مبهم سخت است. ما دوست داریم بیشتر در مورد آن صحبت کنیم.

وینکلر: به خصوص به این دلیل که برخی از آنها را هنوز نمی‌دانیم. در حال توسعه فعال است. Borderlands 4 در جایی روی دی‌وی‌دی‌ها مهر می‌خورد و… در واقع [می‌خندد] فکر می‌کنم Blu-ray هستند. اما در همین حال، ما در حال پختن آن گروه محتوای بعدی هستیم و بسیاری از آن را می‌دانیم. ما به طور فعال روی آن کار می‌کنیم، اما برخی از آن هنوز در حال توسعه است.

IGN: فکر می‌کنید تکمیل کمپین اصلی Borderlands 4 چقدر طول می‌کشد و سپس تکمیل کمپین اصلی به همراه تمام محتوای جانبی چقدر طول می‌کشد؟

کلارک: این موضوع در مصاحبه‌های قبلی مطرح شد. پاسخی که من و کریس براک، تهیه‌کننده ارشد ما، در این مورد دادیم، اشاره به این بود که، در حالی که نمی‌توانیم عدد خاصی را بیان کنیم، می‌توانیم بگوییم که وقتی برای انجام یک بازی به همراه هم جمع شدیم – سم، من، لین، تعدادی دیگر، مدیر خلاق ما، گریم [تیمینز]، رندی پیچفورد – وقتی داشتیم کار می‌کردیم، بازی می‌کردیم و ارزیابی می‌کردیم که چگونه پیش می‌رود، بازی کردن کل کمپین اصلی روزها و روزها طول کشید. مدت زیادی طول کشید. این یک قطعه محتوای گوشتی است.

وینکلر: و این یک خط مستقیم بود. این اساساً انجام هیچ محتوای جانبی نبود.

کلارک: این مقیاس‌بندی آسیب به ۱۰۰۰۰٪ و فقط از بین بردن چیزها بود.

جویس: حکایت دیگری که احتمالاً می‌توانم با خیال راحت در آنجا ارائه دهم این است که من هر هفته با اندرو راینر، مدیر اجرایی خلاق جهانی خود ملاقات می‌کنم. هفتهٔ گذشته او گفت، ‘من شروع کرده‌ام، می‌خواهم بگویم، یک میلیونمین بار بازی را اجرا می‌کنم.’ او گفت، ‘این بار، هدف ۱۰۰٪ کردن آن است.’ من گفتم، ‘چند وقت است که بازی می‌کنی؟’ تمام هفته. ‘تا کجا پیش رفته‌ای؟’ هنوز در منطقهٔ اول هستم [می‌خندد].

وینکلر: این یک عامل بسیار خوب است و با بازگشت به آنچه گفتم، دنیای یکپارچه به بازیکنان این امکان را می‌دهد تا کمی بیشتر در مورد ترتیبی که داستان را در آن پیش می‌گیرند، انتخاب داشته باشند. ما دیده‌ایم که آزمایش‌کنندگان بازی می‌خواهند از خط اصلی عبور کنند، بنابراین در حال پرش بین مناطق مختلف هستند و انواع بازی را می‌بینند.

ما همچنین آزمایش‌کنندگانی را دیده‌ایم که فقط می‌گویند ‘من می‌خواهم وارد این منطقه شوم. می‌خواهم هر چیزی را که می‌توانم ببینم. می‌خواهم بشکه را بتراشم و سپس به منطقهٔ بعدی می‌روم.’ ۱۵، ۲۰ ساعت اول یک بازیکن می‌تواند با بازیکن دیگر بسیار متفاوت باشد.

IGN: این یک بازی بزرگ Borderlands است.

وینکلر: این بزرگ است.

IGN: برای بسیاری از مردم، آنتاگونیست‌های Borderlands دلیلی هستند که بسیاری از مردم برای این سری حاضر می‌شوند. بدیهی است که Handsome Jack یکی از بهترین آنتاگونیست‌های تاریخ بازی‌های ویدیویی است. من می‌پرسم، از آنجایی که تئوری‌های زیادی در مورد Timekeeper وجود دارد، به طور خاص، و من نمی‌خواهم بدانم چیست، اما آیا این شخصیت فراتر از نام Timekeeper هویت دیگری دارد؟ آیا رمز و راز، جذابیت خاصی وجود دارد که می‌خواهید با او ایجاد کنید؟

جویس: سؤالات عالی می‌پرسید [می‌خندد]. اینکه تا چه حد می‌توانیم به آنها پاسخ دهیم، دشوار است.

وینکلر: Timekeeper مانند یک پیاز است. او لایه‌هایی دارد… هیچ‌کس قبلاً از آن استفاده نکرده است، درست است؟

کلارک: فکر می‌کنم پاسخ مثبت است. آیا او رازی دارد؟ بله [می‌خندد].

جویس: مطمئناً می‌توانیم در مورد نحوهٔ رویکرد خود به ساخت و نوشتن او صحبت کنیم. این زاویهٔ دیگری برای پاسخ دادن به سؤال شماست. Timekeeper، یکی از چیزهایی که او را متفاوت می‌کند و هاله‌ای از رمز و راز عمدی را در اطراف او حفظ می‌کند، این است که او در تمام اوقات جلوی چشم شما نیست. او در برج بلند خود با دیدی به کل سیاره نشسته است و وظیفهٔ او حفظ نظم کل سیاره است.

بنابراین، وقتی برای اولین بار ظاهر می‌شویم، Vault Hunter تا حدودی مورد توجه است، اما او کارهای زیادی برای انجام دادن دارد. بنابراین، ما نیز باید، به عنوان بازیکن، به مرور زمان توجه او را بیشتر و بیشتر جلب کنیم. این روش بسیار متفاوتی برای نوشتن یک آنتاگونیست در یک بازی Borderlands نسبت به آنچه قبلاً انجام داده بودیم بود. و اجازه می‌دهم سم و تیلور از آنجا ادامه دهند.

کلارک: فکر می‌کنم ما، به عنوان افراد خلاق، همیشه خود را به چالش می‌کشیم تا خودمان را تکرار نکنیم، تا شخصیت‌هایی داشته باشیم که به طور قابل توجهی متفاوت هستند، که انواع مختلفی از داستان‌ها دارند و انواع مختلفی از چیزها برای گفتن در هر ورودی دارند. Timekeeper به طور قابل توجهی با آنتاگونیست‌های قبلی در سری Borderlands متفاوت است. فکر می‌کنم او به عنوان یک شخصیت، مرز جدیدی است.

IGN: یکی از چیزهایی که من اغلب می‌بینم ظاهر می‌شود، مقایسه با Handsome Jack است. همیشه به او برمی‌گردد. تئوری‌ها به او برمی‌گردند. تقریباً در این مرحله کمی گیج‌کننده است که بیش از یک دهه از آن شخصیت دور باشیم و همچنان مطرح شود. تیم چه فشاری را احساس می‌کند، اگر فشاری وجود داشته باشد، برای ادامهٔ خلق آنتاگونیست‌هایی به همان اندازه تأثیرگذار مانند او، به طور خاص؟ آیا این فشار تا به حال بر مسیری که برای Timekeeper در پیش گرفته‌اید تأثیر گذاشته است؟

وینکلر: اوه، منظورم این است که چگونه نمی‌تواند، درست است؟ تصور کنید روی Star Wars کار می‌کنید و باید چیزی به همان ترسناکی Darth Vader ابداع کنید. Handsome Jack یک نماد بازی است و من قبل از اینکه پا به Gearbox بگذارم، از طرفداران Borderlands 2 بودم، بنابراین این فکر نیز در سرم بود.

چیزی که واقعاً در مورد Borderlands 2 دوست داشتم این بود که، همانطور که در سراسر Pandora می‌روید، تقریباً همهٔ کسانی که ملاقات می‌کنید به نوعی توسط Handsome Jack خراب شده‌اند. زندگی آنها به طور محسوسی بدتر است، یا تحت تهدید هستند، یا کسی را می‌شناسند که به خاطر Handsome Jack مرده است. این واقعاً برای Timekeeper الهام‌بخش بود، برای اینکه بتوانیم یک آنتاگونیست را نشان دهیم، نه فقط از طریق تماس‌های تلفنی که در آن می‌گوید ‘هی، تو یک عوضی هستی’، در حالی که شما در تلاش برای جمع‌آوری اسلحه هستید، بلکه اینکه چگونه همهٔ کسانی که ملاقات می‌کنید، به نوعی تحت تأثیر او قرار گرفته‌اند و تحت حکومت خودکامه او زندگی می‌کنند.

شرایط آنها متفاوت و پر جنب و جوش است و واکنش‌های آنها به Timekeeper… مانند اینکه ممکن است آنقدر از او بترسند که نخواهند در برابر او قیام کنند، یا ممکن است آنقدر از او عصبانی باشند که این کار را انجام دهند، یا یک رابطهٔ پیچیده با Timekeeper دارند، زمانی که تا حدی به او چشم داشتند، اما اکنون به خاطر او در خطر هستند. با هدف اینکه این شخصیت را کمی فراگیرتر، کمی همیشه مراقب احساس کنیم، می‌خواستیم که این در تمام NPCهای ما بدرخشد. بنابراین، همانطور که با دوستان جدید ملاقات می‌کنیم – و هر یک از این مناطق دارای یک رئیس بزرگ است که در نهایت باید با آن مقابله کنیم، هر یک از آن آنتاگونیست‌ها رابطهٔ متفاوتی با Timekeeper دارند. همانطور که در مورد آنها یاد می‌گیریم، در مورد او نیز یاد می‌گیریم.

IGN: Timekeeper با آن روایت واقع‌گرایانه‌تر هماهنگ خواهد شد. او بسیار جدی‌تر است. او در حین جمع‌آوری اسلحه با شما تماس نمی‌گیرد و به شما نمی‌گوید ‘تو یک عوضی هستی.’

کلارک: نه با آن کلمات خاص، نه [می‌خندد].

IGN: بنابراین، چه چیزی در مورد این شخصیت به طور خاص باعث می‌شود او آنتاگونیست بزرگ بعدی Borderlands باشد؟ چه چیزی او را متمایز می‌کند؟

کلارک: فکر می‌کنم او دارای جاذبه و شومی است. خصومت Jack نسبت به ما بسیار تند و شخصی است، و Timekeeper، در مقابل، بسیار قدرتمند و اجتناب‌ناپذیر احساس می‌شود. Jack فقط مانند یک پشه احساس می‌شود که واقعاً تأثیرگذار است اما می‌تواند از بین برود. Timekeeper مزمن و غیرقابل غلبه، مانند یک کوه احساس می‌شود. اساساً کل این سیاره در تصویر او ریخته شده است، و فکر می‌کنم این یک کوه جالب برای صعود است.

او یک لبخند متمایز دارد که متعلق به دیوید جانسون است: کمی خمیدگی سر، نگاهی به بالا، لب هایی که در گوشه ها به آرامی پیچ خورده اند. هم کم رو است و هم جذاب. هم صمیمی است و هم سرشار از رمز و راز. او بازیگری است که می توان روی او حساب کرد تا یک حس متفاوت و خاص را به هر نقشی که ایفا می کند، اضافه کند.

جانسون 31 ساله، بیشتر به خاطر ایفای نقش گاس شناخته شده است، یک بانکدار سرمایه گذاری از ایتون که در سریال پرطرفدار HBO به نام Industry حضور دارد. همچنین، او نقش «پسر غمگین» اهل جنوب لندن را در فیلم کمدی رمانتیک و محبوب سال 2023، Rye Lane، بازی کرده است. علاوه بر این، نقش اندی، یک هوش مصنوعی «محرک» با قلبی بزرگتر از بسیاری از انسان ها، در Alien: Romulus نیز از دیگر نقش های اوست. این شخصیت ها شاید در دستان بازیگران دیگر، بیش از حد معمولی به نظر برسند، اما جانسون با ویژگی های خاص خود، جان تازه ای به آنها می بخشد و تقریباً غیرقابل تشخیص می شوند.

در فوریه همین امسال، تماشاگران شیفتگی خود را نشان دادند و با اهدای جایزه ستاره نوظهور بفتا از او تقدیر کردند. سخنرانی او در هنگام دریافت جایزه، ترکیبی از هوش اجتماعی درخشان و آرامش درونی را نشان داد که در گفتگوها، به جانسون توانایی فوق العاده ای برای درک افکار دیگران می بخشد. به عنوان مثال، در زمانی که ما صحبت می کنیم، او تازه از یک پرواز ترانس آتلانتیک با تاخیر بسیار زیاد پیاده شده است (مبدا دقیق مشخص نیست، اما احتمالاً صحنه فیلمبرداری یک فیلم فوق سری از فرانک اوشن است که شایعه شده است). با این حال، او به اندازه ای متمرکز است که نه تنها به سوالاتی که امپایر می پرسد پاسخ دهد، بلکه اغلب به سوالات احتمالی بعدی که ممکن است مطرح شوند نیز پاسخ می دهد.

بدیهی است که برنامه های آینده جانسون شامل سه مورد از پرطرفدارترین نقش ها در هالیوود جوان و جذاب خواهد بود. در ماه سپتامبر، او نقش پیتر مکوریز مرموز و محوری را در The Long Walk، اقتباسی از رمان دوران جنگ ویتنام استیون کینگ، توسط فرانسیس لارنس، بازی خواهد کرد. این رمان درباره مسابقه پیاده روی است که توسط یک رژیم تمامیت خواه در آینده ای نزدیک و دیستوپیایی برگزار می شود. پس از آن، او در فیلم Scandalous، داستان کلمن دومینگو از رابطه بین سامی دیویس جونیور، هنرمند نمایشی و ستون فقرات رت پک با کیم نواک (سیدنی سوئینی) به ایفای نقش می پردازد. و سپس پروژه فرانک اوشن وجود دارد که گفته می شود جانسون در آن نقش نسخه ای از این خواننده را بازی می کند، در حالی که خود اوشن کارگردانی می کند.

©Empire / Sylvain Homo

با این حال، در تلاش برای به دست آوردن اطلاعات بیشتر در مورد هر یک از این پروژه ها از جانسون، موفق نخواهید بود. او هنوز آن لبخند خاص را بر لب دارد – و همچنان سرشار از راز و رمز است.

امپایر: دیوید، شما اهل کاستوم هاوس در شرق لندن هستید. آیا می دانید بازیگر مشهور دیگری که اهل کاستوم هاوس است کیست؟

دیوید جانسون: دنی دایر؟ وای خدای من، جدی می گویی. من در دوران کودکی یک بول تریر استافوردشایر داشتم. من او را برای پیاده روی به پارکی به نام Cundy Park می بردم که بالای جاده بود و دنی دایر هم سگ خود را به آنجا می آورد و ما با هم صحبت می کردیم. او در دوران کودکی برای ما مثل یک ستاره بود، اما با همه خیلی مهربان بود. آره، او دوست داشتنی است، من عاشقش هستم.

آیا فکر می کنید که شما دو نفر به عنوان هنرمند وجه اشتراکی دارید؟ شاید جوهره ای از کاستوم هاوس؟

آره، احتمالاً جوهره کاستوم هاوس است. فکر می کنم وقتی از شرق لندن می آیی، جامعه ای که در آنجا وجود دارد، بر نحوه نگاهت به دنیا تأثیر می گذارد. و دنیایی که در آن زندگی می کنیم کمی دیوانه وار است، بنابراین به آن جامعه نیاز داری. نمی خواهم خیلی خودخواه به نظر برسم، اما این موضوع ریشه دار است.

در آن روزها چه جور بچه ای بودید؟

خیلی، خیلی خجالتی. فوق العاده خجالتی. درونگرا. من فقط واقعاً ساکت بودم. والدینم تعجب می کنند که چرا من بازیگرم. در تفکراتم درباره ساکت بودنم، فکر کرده ام: «مردم همیشه می گویند اگر بازیگر هستید، باید برونگرا باشید.» اما حقیقت این است که فکر نمی کنم هیچ ارتباطی بین این دو وجود داشته باشد. و من هنوز هم احساس می کنم یک فرد درونگرا هستم، به هر حال. اما شاید طبیعت درونگرای من بیشتر از برونگرا بودنم، به آنچه انجام می دهم شکل می دهد.

از چه نظر؟

خوب، فکر می کنم وقتی درونگرا هستید، سخت ترین چیز برای یادگیری این است که چگونه مکث کنید تا پردازش کنید. البته اینها تعمیم های گسترده ای هستند، اما برونگراها می توانند به سرعت ریتم را پیدا کنند و با آن پیش بروند، [در حالی که] درونگراها به چیزی فکر می کنند، اما احساس می کنند که باید صحبت کنند و چیزی بگویند. فکر می کنم آن مکث اضافی برای من، به عنوان یک بازیگر، همه چیز است. من در مورد سرعت صحبت نمی کنم، من در مورد مشاهده و فقط داشتن یک لحظه برای خودتان قبل از حرکت صحبت می کنم. من کسی هستم که دوست دارم رفتار اطرافم و مردم را مشاهده کنم و آن را درک کنم.

©Empire / Sylvain Homo

آیا احساس می کردید که جا افتاده اید؟

هم بله و هم نه. به یاد دارم که گاهی اوقات احساس می کردم هیچ کس واقعاً نمی فهمد، یا احساس می کردم نمی توانم افکارم را بیان کنم. من هنوز هم این احساس را دارم (می خندد) – اما قطعاً این احساس را در کودکی داشتم. و سپس زمان های دیگری بود که احساس می کردم در مرکز یک حلقه اجتماعی هستم، از خندیدن با رفقایم لذت می برم و فوتبال بازی می کنم. من احساس نمی کردم یک بیگانه هستم، اما احساس می کردم یک فرد درونگرا هستم، که تضاد عجیبی است.

افسانه حاکی از آن است که شما به دلیل درگیری از مدرسه اخراج شدید. آیا می دانید چه اتفاقی برای آن شخص دیگر افتاد؟

(می خندد) خب، در واقع چند نفر بودند. به همین دلیل از مدرسه اخراج شدم، به هر حال. فکر می کنم وقتی از ایست اند می آیی، قرار است در مدرسه دعوا کنی. این فقط طبیعی است، اما من اخراج شدم زیرا، مثل اینکه، تعداد زیادی از مردم در حال جنگ بودند.

تعداد زیادی از مردم در حال جنگ بودند و شما همه آن را شروع کردید؟

فکر نمی کنم این کار را کرده باشم… دوست دارم بگویم که این کار را نکردم. اما، می دانید، اگر چیزی شروع شد، قطعاً آن را تمام کردم (می خندد). اما، می دانید چیست؟ صادقانه بگویم، من با بسیاری از آن افراد اهل ایست اند در ارتباط هستم و بسیار خوشحالم که بگویم همه حالشان خیلی خوب است. تعدادی از رفقایم دوست دخترهای دوست داشتنی دارند، و آنها تازه مستقر شده اند، و برخی از آنها کارهای عالی انجام می دهند. بنابراین، این واقعاً خوب است که ما از آن مرحله عبور کردیم.

متعجبم که می شنوم با آنها در ارتباط هستید، زیرا شما در 16 سالگی به نیویورک نقل مکان کردید تا در آکادمی هنرهای دراماتیک آمریکا بورسیه بگیرید.

خوب، آن دوره کاملاً محوری بود. فکر می کنم هر کسی که رنگین پوست است و از جایی می آید که نسبتاً فقیر است، می تواند درک کند که واقعاً عدم توانایی خرید چیزها نیست. آنقدرها این نیست، بلکه ذهنیت فقیری است که همراه آن می آید. بنابراین، برای من، رفتن به نیویورک در 16 سالگی، فقط تصور من از آنچه که حتی می توانستم در این دنیا انجام دهم را در هم شکست. و افرادی که امروز از ایست اند با آنها در ارتباط هستم، کسانی بودند که دیدند، مثلاً: «مرد، او چیزی را تجربه می کند که شاید فقط با تماس گرفتن بتوانم آن را به دست بیاورم.» تجربیات آنها واقعاً به من الهام می بخشد و آنها به من یادآوری می کنند که چه کسی هستم – و به هر حال، اگر این کار بازیگری هرگز درست از آب در نمی آمد، باز هم برمی گشتم و با آنها یک پینت می خوردم، منظورم را می فهمی؟ آنها فقط افراد من هستند.

اولین نقش موفقیت آمیز شما نقش گاس در Industry بود، شخصیتی با پیشینه و کودکی کاملاً متفاوت از آنچه که به تازگی توصیف کردید. اکنون بیشتر از همه چه چیزی را به خاطر می آورید؟

در واقع، چیزی که احتمالاً بیشتر در ذهنم مانده است، این است که اولین فرصت را داشتم تا از طریق دید یک شخصیت ببینم. فکر می کنم بازیگران جوان قطعاً می توانند این را تأیید کنند، جایی که شما این رویاها را در مورد اینکه شخصیت چیست دارید. نحوه صحبت کردن آنها، نحوه نگه داشتن خودشان در بدنشان، همه این نوع چیزها. سپس وارد صحنه می شوید، همه اینها از پنجره بیرون می رود و شما فقط خطوط را با تمام توان خود فریاد می زنید. اما در مورد گاس – به طور خاص، زیرا او به عنوان یک شخص بسیار متفاوت از من است – بزرگترین خاطره من این است که می خواستم چیزهایی را امتحان کنم و واقعاً قادر به این کار بودم، زیرا زمان بیشتری برای انجام یک قوس شخصیتی در تلویزیون نسبت به فیلم دارید. من هرگز نمی خواهم یک بازیگر حقه باز باشم. اینطور نیست که: «ببینید چند کارت در دست دارم!» بلکه بیشتر این است که، وقتی دیدگاهی از چیزی دارید که می دانید درست است، واقعاً رضایت بخش است که بتوانید آن را روی صفحه نمایش قرار دهید.

Rye Lane فیلمی بسیار محبوب برای بسیاری از مردم است، به ویژه لندنی ها و افراد سیاهپوست بریتانیایی. برای شما چه معنایی دارد؟

این اولین نقش اصلی و اولین فیلم من بود، بنابراین با علاقه و قدردانی به آن نگاه می کنم. این یک فیلم مستقل است و ما آن را با کمترین هزینه ساختیم، اما بهترین تجربه را در آن صحنه داشتیم و من واقعاً معتقدم که نحوه ساخت فیلم ها بسیار مهم است – گاهی اوقات حتی مهمتر از خود هنر، محصول. به یاد دارم، فقط اینطور به نظر می رسید که ما به صرف داشتن یک تجربه خوب، در حال ساختن چیزی خاص هستیم. گاهی اوقات شما تجربه خوبی در صحنه ندارید، و هنوز هم می تواند عالی باشد. اما برای من، اکنون، تفاوت را می دانم. Rye Lane این را به من داد، مطمئناً.

©Empire / Sylvain Homo

و آیا آن را در نحوه صحبت مردم درباره فیلم می بینید؟ آیا هنوز هم فیلمی است که مردم درباره آن صحبت می کنند؟

بله، و در واقع افرادی که انتظار ندارید. منظورم این است که 100 درصد از مردم در بریتانیا این کار را می کنند، و به ویژه مردم جنوب لندن، اما یک زن سفیدپوست 60 ساله از دورست با من درباره Rye Lane صحبت کرد. و همچنین این آمریکایی جوان و باحال در نیویورک سیتی. واقعاً یکی از آن فیلم هایی است که فقط فراتر می رود. یه جورایی فراگیر!

در حالی که به آنچه گفتید در مورد اینکه “یک بازیگر حقه باز” نیستید احترام می گذارید، آیا جزئیات اجرایی در Alien: Romulus وجود داشت که به متقاعد کردن مخاطب از ماهیت غیرانسانی و مصنوعی اندی کمک کرد؟

هم بله و هم نه. اندی یک جواهر از یک شخصیت روی کاغذ بود، و یک جواهر از یک شخصیت برای بازی. برای من، آنچه می خوانید و سپس تفسیر می کنید… در واقع مصنوعی نبود. این پس از آن، در درک اینکه او در کانون دنیای بیگانه کجا قرار دارد، به دست آمد. اما همه چیز این است: «من این نوع رفتار را از کجا می دانم؟» و، «جالب ترین رفتار در این سناریو چیست؟» و از این نظر، من از رایانه های قدیمی الگو نمی گیرم (می خندد). همه چیز فقط زندگی واقعی و افرادی است که می شناسم یا فکر می کنم می شناسم.

اندی یک حالت «راه اندازی مجدد» خاص دارد که کاملاً وحشتناک است. آیا این در فیلمنامه بود؟

این همه من بودم. من آثار باستانی آفریقایی قدیمی، آثار باستانی آیینی را جستجو کردم. فقط فکر کردم: «اگر [شرکت سایه دار در دنیای فیلم] Weyland-Yutani نقص یا راه اندازی مجدد را بر اساس آثار باستانی باستانی قرار داده باشد، چگونه به نظر می رسد؟» منظورم این است که رومولوس و رموس همگی اسطوره شناسی باستانی روم هستند، از آنجا آمده است. و همچنین فده [آلوارز، کارگردان و نویسنده]، هرگز واقعاً به من نه نمی گفت، که عالی بود.

The Long Walk با توجه به اینکه بر اساس رمانی است که استیون کینگ نوشتن آن را در اواخر دهه 1960 آغاز کرد، به طرز چشمگیری به لحظه کنونی مرتبط است. چرا فکر می کنید اینطور است؟

وقتی در حال انجام آن بودم، می دانستم که این چیزی است که مرتبط به نظر می رسد و نوعی موازی با دنیایی که در آن زندگی می کنیم، ترسیم می کند. می دانستم که وجود دارد، اما نمی دانستم قرار است چقدر مرتبط باشد. واقعاً، واقعاً به موقع به نظر می رسد. این یک اثر مردمی است، مرد. فکر می کنم استیون کینگ می دانست که این همیشه در مورد مردم [در برابر دولت] خواهد بود، و تا زمانی که ما یک دولت داشته باشیم، این داستان همیشه مرتبط خواهد بود. فکر می کنم مردم واقعاً چیزی را احساس خواهند کرد، و این تمام چیزی است که واقعاً هنگام ساخت فیلم ها می خواهید. من همیشه می گویم، «من سیاسی نیستم، اما این اثر سیاسی است.»

آیا با همبازی های خود بیشتر از حد معمول در یک کار ارتباط برقرار کردید؟

100 درصد. نه تنها ما در مجاورت نزدیک به یکدیگر بودیم، بلکه در واقع حداقل ده مایل در روز، در زیر آفتاب سوزان وینیپگ پیاده روی می کردیم. اگر چیزی وجود داشته باشد که شما را به هم نزدیک کند، آن تجربه ای مانند آن است. اما همچنین، ما واقعاً سعی کردیم با کاری که انجام می دادیم به جایی برسیم. نه به خاطر هیچ شکوه بیهوده ای، بلکه فقط به این دلیل، فکر می کنم، از آن نوع ذهنیت ارتش. وقتی مانند یک گروه برادر هستید، به طور طبیعی، وقتی واقعاً آن پیوند را احساس می کنید، فقط شروع به دیدن این می کنید که تا کجا می توانید آن را هل دهید. و برای ما، این در کار بود. این بود: «چقدر می توانیم در آن عمیق شویم؟» بنابراین من واقعاً فکر می کنم همه پسران – کوپر [هافمن]، چارلی [پلامر]، توت [نیوت]، بن [وانگ]، گرت [ورینگ]، جوردن [گونزالس] هستند و ما این هنرمندان حمایت کننده شگفت انگیز را داشتیم، که واقعاً در گرما با ما بودند و در زیر آفتاب می سوختند – همه پسران واقعاً چیزی دادند، و امیدوارم که به آنها [چیزی] پس دهد.

مارک همیل نقش «سرگرد» را در The Long Walk بازی می کند، نوعی شخصیت اقتدار چهره ناپذیر و غیرشخصی. آیا شما او را اصلاً فراتر از سایه های خلبانی می شناختید؟

آنها واقعاً سایه های خوبی هستند. در واقع، من اصلاً در صحنه با او صحبت نکردم. من یک کلمه هم به او نگفتم. تعدادی از پسرها این کار را کردند، زیرا، می دانید… این لوک اسکای واکر است، مرد! اما تعدادی از ما فقط این کار را نکردیم. نه به روشی بی ادبانه، فقط احساس درستی می کرد که به این واقعیت احترام بگذاریم که نوعی جدایی وجود داشت. این احتمالاً سخت ترین کاری بود که تا به حال در زندگی ام انجام داده ام، زیرا مارک همیل فقط دوست داشتنی ترین روحی است که تا به حال ملاقات کرده اید. من بعد از اتمام فیلمبرداری با او ملاقات کردم، و او فقط مرا در آغوش گرفت و شروع به تعریف داستان های هالیوودی کرد. من فقط مثل این هستم که: «هرگز متوقف نشو!» او دوست داشتنی ترین روح است و او کاملاً پدیده ای در فیلم است.

صحنه تقریباً تک گویی، جایی که شخصیت شما پیتر در نهایت توصیف می کند که از کجا آمده است و داستان زندگی اش چیست، بسیار باورنکردنی است. چگونه برای آن آماده شدی؟

اوه، آره. خب، من همیشه سعی می کنم آنچه را که خصوصی است، خصوصی نگه دارم، اما فکر می کنم قطعاً موازی هایی با پیت دارم. قطعاً چیزهایی دارم که ممکن است آرزو داشته باشید هرگز در زندگی برای شما اتفاق نمی افتاد. تاریک نیست، فقط این است که همه آنها را دارند، این تجربیات، و من عاشق شخصیت هایی هستم که از شما می خواهند عمیق شوید، یا حداقل قبل از اینکه وارد آنها شوید، خودتان را در نظر بگیرید. من سعی می کنم این کار را با تمام شخصیت هایم انجام دهم، اما به ویژه در مورد پیت، این همان چیزی بود.

فیلم Superman ساخته جیمز گان، پس از حدود یک ماه از اکران، توانسته بیش از 580 میلیون دلار در سطح جهانی (و همچنان در حال افزایش) فروش داشته باشد. با اینکه این میزان فروش یک موفقیت خیلی بزرگ نیست، اما یک پیروزی قابل توجه و آغازی قدرتمند برای DCU جدید محسوب می‌شود – و ظاهراً فصل بعدی داستان Superman در ذهن گان در حال شکل‌گیری است. ما، البته، از قبل Supergirl را داریم که برای اکران در ژوئن 2026 برنامه‌ریزی شده و فیلمبرداری آن در اوایل تابستان جاری به پایان رسید، در حالی که فیلم ترسناک متمرکز بر شخصیت شرور Batman، یعنی Clayface، مرحله بعدی تولید DC خواهد بود – اما، همانطور که گان در مراسم افتتاحیه فصل 2 Peacemaker اعلام کرد، او در حال کار جدی بر روی داستان بعدی برای کلارک کنت و همراهانش است.

او به The Hollywood Reporter گفت: “من در حال حاضر یک طرح کلی برای داستان بعدی در چیزی که من آن را حماسه Superman می‌نامم، به پایان رسانده‌ام.” اشارات قبلی رئیس خلاق DCU نشان داده است که این یک دنباله مستقیم برای Superman نخواهد بود، بلکه پروژه‌ای گسترده‌تر با تمرکز بر این شخصیت است و اصطلاح “حماسه Superman” به خوبی از این ایده پشتیبانی می‌کند. گان در حال حاضر درک خوبی از فصل بعدی دارد. او به THR گفت: “طرح کلی تکمیل شده است، که به معنای یک طرح کلی بسیار، بسیار دقیق است، و امیدوارم خیلی زودتر از آنچه فکر می‌کنید، وارد فاز تولید شویم.” او سریعتر از یک گلوله پیش می‌رود.

در حال حاضر، فصل 2 Peacemaker فصل رسمی بعدی در DCU است، پس از Creature Commandos و Superman. و در حالی که هنوز پیشرفت زیادی حاصل نشده است، گان تأیید کرد که چرخ‌ها همچنان در حال گردش برای سریال Amanda Waller هستند که مدت‌ها پیش معرفی شده و به سادگی Waller نام دارد. او گفت: “ما روی آن کار می‌کنیم.” “اما می‌دانید، برخی چیزها خیلی سریع پیش رفته‌اند و برخی چیزها آنقدرها هم سریع پیش نرفته‌اند، و این یکی از آن پروژه‌هایی بوده که خیلی سریع پیش نرفته است. اما من بی‌صبرانه منتظرم ویولا را در لباس‌های والرش، با آن لباس‌های گل‌دار مسخره‌اش، ببینم و کارهای خاصی انجام دهم.” نیروی ضربت X، خودتان را آماده کنید.