Valor Mortis یک Soulslike است که خود را از دیگران متمایز می‌کند.

میدان‌های جنگ سنگر زده دوره ناپلئونی در اروپا، مکان جالبی برای بیدار شدن نبودند. وقتی مخلوط‌های جهش‌یافته سربازان سابق و وحشت‌های تاول‌زده و کریه نیز در گل‌ولای آن پرسه می‌زنند، اوضاع وخیم‌تر هم می‌شود. Valor Mortis شما را درست وسط این هرج‌ومرج قرار می‌دهد و مطمئن می‌شود که مهارت شما در استفاده از تیغ، تپانچه و نیروی ماورایی کف دستتان، بقای شما را تضمین می‌کند. این بازی با اینکه ریشه در اصول اولیه ژانر Soulslike دارد، اما از زاویه دید اول شخص غیرمعمولی بهره می‌برد که نه‌تنها شما را کاملاً در این دنیای ترسناک غرق می‌کند، بلکه دقت و رضایت بیشتری به مبارزات دفاعی، ضربه‌ای و تیراندازی دقیق آن می‌بخشد. با اینکه متوجه شدم نبردهایش می‌توانند چالش‌برانگیز باشند، اما در مدتی که در gamescom 2025 آن را بازی کردم، نشانه‌های زیادی دیدم که نشان می‌دهد این بازی به اندازه سایر بازی‌های این ژانر آزاردهنده نخواهد بود.

ویلیام، قهرمان Valor Mortis، در گل‌ولای میدان جنگ، صورتش را روی زمین گذاشته و صدای ژنرال خود، ناپلئون بناپارت را می‌شنود که در گوشش می‌پیچد و به او دستور می‌دهد بلند شود. ده‌ها جسد در امتداد مسیر جنگلی پراکنده‌اند و یک پرچم فرانسوی پاره پاره، نشان‌دهنده یک شکست احتمالی است. هیچ توضیح بیشتری درباره نحوه رسیدن ما به اینجا داده نمی‌شود، اما امپراتور بدنام اصرار دارد که من بلند شوم، بنابراین من هم همین کار را می‌کنم و به جلو می‌روم. در ابتدا با یک شمشیر و توانایی انجام دفاع، جاخالی دادن و حملات سبک و سنگین مسلح شده‌ام، اما هیچ چیز انقلابی در مورد پروژه جدید استودیو One More Level وجود ندارد، که اکشن شلوغ Ghostrunner خود را در اینجا به یک ریتم بسیار سنجیده‌تر تقلیل داده است.

تصاویر صفحه نمایش Valor Mortis

مبارزه با شمشیر شاید خیلی متفاوت نباشد، اما باز هم لذت‌بخش است. دفاع کردن به‌طور کامل آسیب را خنثی نمی‌کند، بنابراین زمان‌بندی دقیق دفاع‌های شما، بهترین شرط برای از بین بردن سریع دشمن است. وقتی این کار را درست انجام می‌دهید، صدای فلزی دلنشینی می‌شنوید و بلافاصله یک صحنه آهسته لحظه‌ای به نمایش درمی‌آید که من را به یاد مانورهای رضایت‌بخش Dishonored می‌اندازد. بعداً، یک تپانچه را در یک صندوق تزئین شده با پرتره خود بناپارت پیدا می‌کنم. این سلاح کمری چند صد ساله که بیشتر به حال و هوای Dunwall می‌خورد، یک گزینه برد بلند را در اختیار من قرار می‌دهد، هرچند که تعداد گلوله‌های آن محدود است.

اما وقتی یک عنصر ماوراء‌الطبیعه به شکل شعله‌هایی که می‌توانم مستقیماً از کف دستم شلیک کنم به زرادخانه من اضافه می‌شود، اوضاع کمی عجیب می‌شود. این قابلیت شعله‌افکن برای هرکسی که جرعه‌ای از تونیک‌های Bioshock نوشیده باشد، آشنا به نظر می‌رسد. این یک مهارت لذت‌بخش و انفجاری است که به من کمک کرد تا جمعیت دشمنان را کنترل کنم و حتی یک وضعیت سوزش را به رئیس دمو (اطلاعات بیشتر در مورد او بعداً) وارد کنم. قطعاً عناصری از دو بازی شبیه‌ساز غوطه‌وری ذکر شده در اینجا وجود دارد، اما من انتظار ندارم که انعطاف‌پذیری سیستم مبارزه این بازی به اندازه بازی‌های Arkane یا Irrational باشد. این بازی اساساً یک Soulslike است که به‌شدت به برخوردهای تن‌به‌تن متکی است و در عین حال، باید میزان استقامت خود را به‌دقت مدیریت کنید، بنابراین انتظار ندارم که بتوانم جلوه‌های عنصری را ترکیب کنم و هرج‌ومرجی را که با طراحی این بازی مطابقت داشته باشد، ایجاد کنم. گذشته از فرصت عجیب‌وغریبی که برای دزدکی رفتن پشت سر یکی از دشمنان و سیخ کردن لذت‌بخش آن‌ها وجود دارد، گزینه‌های دمو هنگام ورود به نبرد، به‌ندرت از دوئل‌های رودررو فراتر می‌رفت.

موجوداتی که من در این نسخه آزمایشی 45 دقیقه‌ای با آن‌ها جنگیدم، همگی تا حدی ریشه در انسانیت داشتند. چیزی که به‌عنوان پیاده‌نظام معمولی شروع می‌شود که مانند مردگان متحرک دوروبر می‌چرخند، هر چه بیشتر به جلو می‌رفتم، جای خود را به دشمنان جالب‌تری می‌داد. یک منطقه اختیاری پیدا کردم که با منفجر کردن یک نقطه ضعف ساختاری درخشان با تپانچه باز می‌شد، جایی که با یک مبارز ترسناک روبرو شدم که با وقار به‌سوی من قدم برمی‌داشت، رفتار تسخیرشده او فقط توسط یک ماسک فلزی بی‌احساس تشدید می‌شد. حملات او سریع بود و نوار سلامتی را به‌شدت کاهش می‌داد و پنجره‌های دفاعی او تنگ بود – سریعاً تصمیم گرفتم که او چالشی برای روز دیگری است. تقریباً نیمی از این پیش‌نمایش را بدون اشاره به Bloodborne به پایان رساندم، اما سرعت و ضربه تیغه او من را به یاد یکی از تهدیدهای Hunter Yharnam انداخت. چالشی بزرگ، اما نه دقیقاً یک رئیس واقعی.

به نظر می‌رسد طرفداران دشمنان چندش‌آور سنتی این ژانر نیز ناامید نخواهند شد، زیرا دشمنان جهش‌یافته و هیولا مانند زیادی هم وجود دارند. اگرچه به نظر می‌رسد همه آن‌ها هنوز به خود سابق خود چسبیده‌اند – لباس‌های ارتش از آن‌ها آویزان است، یا سرهای انسان (گاهی اوقات چندگانه) حرکات شما را از نزدیک تماشا می‌کنند – اما آن‌ها به‌هیچ‌وجه عادی نیستند، یا حداقل نحوه به تصویر کشیدن اروپای اوایل قرن نوزدهم در کتاب‌های تاریخ این‌طور نیست. یک طاعون مرموز میدان‌های نبرد را آلوده کرده و این انحرافات را به وجود آورده است که می‌توانند چالش بزرگی ایجاد کنند. به نظر می‌رسید یکی از این جانوران درشت، دو سرباز به هم چسبیده بودند که اتفاقاً یک بازوی اضافی هم رشد کرده بودند که یک دست چنگال‌دار گوشتی و بسیار بزرگ را تشکیل می‌داد. او در فاصله نزدیک به‌سوی من ضربه می‌زد، اما اگر خیلی عقب می‌رفتم، هیچ‌چیز بیشتر از پرتاب اخگرهای انفجاری لذت نمی‌برد. خوشبختانه، یک کیسه قرمز درخشان بزرگ به نظر می‌رسید که آماده ترکیدن در جایی است که آرنج او باید باشد، بنابراین چند گلوله تپانچه را به‌سوی آن نشانه گرفتم تا از نقطه ضعف او استفاده کنم.

اما او توسط موجود دیگری با ظاهری بسیار وحشتناک‌تر شکست خورد. رئیس نهایی دمو، ژنرال لوتر، حامل عقاب، کوهی از یک موجود جهش‌یافته بود که سرش به‌طرز خنده‌داری معمولی بود و اگر سه تفنگی که از شانه راست گوشتی و پیچیده‌اش بیرون می‌آمدند به‌سوی من نشانه نرفته بودند، بیشتر به آن می‌خندیدم. او که یک میله پرچم جارو و یک قداره برش دهنده در دست داشت، برد وسیعی داشت و ضرباتش سنگین بود. با کمال میل اعتراف می‌کنم که چند تلاش برای سرنگونی او لازم بود، اما پس از چند ارتقاء در یک فانوس دوباره روشن شده در نزدیکی (نسخه این دنیا از آتشدان کلاسیک Dark Souls)، موفق شدم او را سرنگون کنم.

خب، اولین شکل او به هر حال. بله، One More Level تصمیم گرفته است که شوخی کند و به اولین رئیس Valor Mortis فاز دوم بدهد. این نسخه از لوتر هنوز ترکیبی مرگبار از حملات برد بلند و نزدیک دارد که شما را سرپا نگه می‌دارد، اما توانایی احضار مینیون‌های مزاحم و اسیر کردن شما در چنگال‌های چنگال‌دار خود را نیز دارد. او حیله‌گر است، اما خوشبختانه، برای هرکسی که در این ژانر تجربه مبارزه داشته باشد، چندان دشوار نیست.

اما برای کسانی که نسبتاً در Soulslike تازه‌کار هستند، یا حتی مبارزه اول شخص را یک چالش می‌دانند، Valor Mortis تا حدودی مهربان است… کاتالیزورها، ارتقاء دهنده منابع شما در اینجا هستند و می‌توانید از آن‌ها برای ارتقاء سطح آمار خود با هزینه‌ای نسبتاً ارزان استفاده کنید. من امتیازهایی را برای به دست آوردن نوار استقامت بزرگتر پمپ کردم، زیرا چند ضربه سریع می‌تواند به سرعت میزان اولیه شما را تخلیه کند و این امر غلبه بر رئیس را بسیار آسان‌تر کرد. با این حال، نکته مهم این است که با مردن، کاتالیزورهای جمع‌آوری شده شما در محیط بیرونی عرصه‌های رئیس رها می‌شوند، نه از طریق دروازه تاریک و دودی که بر آن‌ها مقدم است. One More Level نمی‌خواهد شما مجبور شوید در جای دیگری از دنیای خود برای پیشرفت تلاش کنید و این پیشنهاد برای جلوگیری از کمی ناامیدی شما، همراه با ویژگی‌های خاصی که می‌توان از طریق کاوش‌هایی که کمی از طراحی پارکور را که استودیو در Ghostrunner تکمیل کرده است، استفاده کرد (به عنوان مثال، می‌توانید از درختان تاب بخورید) همگی با هم ترکیب می‌شوند تا به شما کمک کنند سریع‌تر احساس قدرت کنید.

دموی من در حالی به پایان رسید که بالاخره لوتر را سرنگون کردم و کلمات “Abomination Eradicated” صفحه را پر کردند. تصور می‌کنم اگر تریلر رونمایی Valor Mortis چیزی برای قضاوت باشد، باید با بسیاری از پلیدی‌های دیگر نیز مقابله شود. در مجموع، من اوقات بسیار رضایت‌بخشی را با آن گذراندم و ترکیب آن از شمشیربازی اول شخص و توانایی‌های جادویی ماورایی را یک سفر قدرتی لذت‌بخش یافتم. مشتاقانه منتظر کاوش عمیق‌تر در این هستم که مجموعه مبارزه‌ای آن چه اسراری ممکن است در خود داشته باشد و مقابله با پلیدی‌های بیشتر با آن زمانی که Valor Mortis در سال 2026 از راه می‌رسد.

سایمون کاردی سردبیر ارشد IGN است که بیشتر اوقات در بازی‌های جهان باز پرسه می‌زند، در سینمای کره غرق می‌شود یا از وضعیت تاتنهام هاتسپر و نیویورک جتس ناامید می‌شود. او را در Bluesky به آدرس @cardy.bsky.social دنبال کنید.